De
zomerzon scheen gisteren onbarmhartig boven het trainingsveld van
Sparta. De lucht was blauw, zo blauw als de dronken toeristen op de
Spaanse eilanden Mallorca en Menorca die werden opgeschrikt door een
mini-tsunami aan de kades. Gelukkig vielen er geen doden.
De
koperen ploert brandde bijkans de energie van de spelers af. Maar
daar heeft Henk Fräser geen boodschap aan. Getraind moet en zal er
worden. Ook al is het tijdstip ongunstig voor het fysiek van de
spelers. Hun voeten branden immers in de schoenen. Door de
weerkaatsing van het zonlicht op het veld, dat trilt van de hitte.
Zoals
gezegd, deze barre omstandigheden weerhouden het trainersduo Rankovic
en Fräser niet het uiterste te vergen van onze nieuwe helden. Zoals
op de ochtend tijdens het doornemen van verschillende varianten van
de spelhervatting. Die zijn belangrijker geworden dan ooit. Mede door
het recente WK waarop Engeland voetballend gezien weinig tot niets
presteerde, behalve het beheersen van een uitgedachte spelhervatting.
Roy
Kortsmit werd vandaag althans ook bij dit spel betrokken. Op zijn
uittrap moest dan iets gedaan worden. Een vrij hopeloze indruk maakte
dit. Iedereen gefocust op de trap van Roy. Dan komt die trap en dan?
Ja wat eigenlijk? Ik bedoel iedereen weet wat er komt, maar ook
daarin denkt Henk dus winst te kunnen boeken.
Ik
denk zelf dat een snelle uitworp van een doelman, direct gericht op
naar voren lopende spelers, meer zoden aan de dijk zet dan dit
rugbyscrumgedoe. Er zit geen verrassing in en daarbij; iedereen staat
stil. Dan is de variant met de vallende bal op een inkomende man die
hem vervolgens in één keer doorspeelt op een diepgaande man
verrassender en effectiever. Deze variant was succesvoller en zelfs 1
keer perfect en dit leverde meteen een fraaie treffer op voor het
witte team.
Lars
Veldwijk en Dervisoglu vormden een spitsenkoppel. Thomas Verhaar had
een belangrijke rol bij het nemen van de vrije trappen. Henk legde de
training regelmatig stil en gaf uitleg over bewegende en inlopende
mensen bij een standaardsituatie. Wanneer en hoe. Vaak zie je met dit
soort spelletjes spelers te vroeg komen. Nog vaker te laat. Ook het
in één keer doorspelen van de bal komt te vroeg voor deze groep. Al
zijn er die het wel prima begrijpen.
Tijdens
de partij zag ik een schitterende aanname met links van Duarte en een
messcherpe pass met rechts, precies in de loop van Halil Dervisoglu.
Kijk, zo hoort het. Grote klasse van hem en natuurlijk is deze jongen
toe aan een volgende stap. Die gunnen wij Spartanen hem ook. Betere
medespelers om hem heen doet ook zijn niveau en rendement verhogen.
Hé,
daar zit helemaal op een hoek van de tribune en scout. Eropaf Semper!
Alsof het een lekkere vrouw tegen de muur van discotheek Alcazar is
tijdens hete zomeravonden. Avonden waarop niet alleen de 7-up met tic
bruistten, maar vooral de onderbuiken en balzakken van
bronstige mannen.
Ik:
‘’Je komt zeker voor Dervisoglu en Duarte?’’ De man die eruit
zag als een echte voelbalscout was zichtbaar verrast door zoveel
openhartigheid en directheid van mijn kant. Ik: ‘Alles is te koop
maar je moet wel willen betalen, neem Halil 22 goals vorig seizoen en
een driejarig doorlopende verbintenis. Reken maar uit meneer de
scout.’’ Hij sputterde wat tegen. Ja tuurlijk om de prijs te
drukken. Hij mompelde wat over gebrek aan ervaring en dat met spelers
als Duarte en Dervisoglu nog maar moet worden afgewacht of het wat
wordt.
Zijn
arm en pols met daarop een gevlochten lederen polsarmband, zoals
alleen voetbalscouts die hebben, stak hij daarbij half in de lucht.
Maniërisme ten top. Ik: ‘2 miljoen voor Duarte en 2 miljoen voor
Dervisoglu en geen cent minder. enne
geef dit maar door aan je bazen.” De man leek enigszins beduusd
door zoveel directheid. Ja, maar wij komen uit Rotterdam hé. Daar
draaien we niet om de hete brij heen. Directheid troef.
Over
directheid gesproken. Weet
je wie mij positief verraste deze training Joshua Sanches: de
aanvallende middenvelder, overgekomen van SC
Heerenveen,
blijkt een uitstekend overzicht te hebben en een goede
handelingssnelheid.
Prima om te zien.
Het
was wel training. Dus er gaat ook nog veel fout. Zo vind ik dat
sommige spelers nog niet echt opvallen. Zich lijken te beperken tot
meedoen. Dit zegt uiteraard nog helemaal niets Spartanen. Er wordt
keihard gewerkt aan het kweken van automatismen en het zoeken en
gebruiken op de juiste manier van de juiste wapens. Vandaag de vrije
trap. Eens kijken of er tegen Maccabi Haifa een goal uit valt. Die
wedstrijd lijkt achter gesloten deuren te gaan plaatsvinden ergens in
Oostvoorne.
Dit
in verband met veiligheidsmaatregelen volgens de vaste watchers.
Alles voor de veiligheid en anders moet de Mossaad erbij komen en
weet ik veel wie of wat allemaal. Tja Spartanen, tis me wat
allemaal vandaag de dag. Dezelfde vaste watcher wist nog te vertellen
dat de eerste twee wedstrijden van de nakende competitie nergens voor
mee lijken te tellen qua periode. Over de derde wedstrijd van het
seizoen tegen RKC uit was de mening onder de vaste watchers unaniem:
‘Nou dan weet je het wel we hebben daar geloof ik nog nooit
gewonnen.’
Tja,
Spartanen geloof dat men daarin nog gelijk heeft ook. RKC uit pfffff.
Frank Kooiman heb ik niet meer gesproken en ik weet dus niet of het
aanbod van de stropdassen nog geldig is. Misschien heb ik wel weer
wat teveel gezegd over die stropdassen en heb ik hem in een lastig
parket gemanoeuvreerd.
Het
zij zo Spartanen, eerst Macabbi en dan donderdag weer trainen achter
gesloten deuren en vrijdag openbaar. Tot zover. De groeten vanaf een
bloedheet Kasteel.