Het Spartaanse uitsyndroom sloeg weer toe. Twente won al 8 wedstrijden op rij niet, maar nu schonk Sparta de Tukkers drie punten. 80 minuten lang leek de wel zeer belabberde wedstrijd op 0-0 af te stevenen. Toen dook Harush onder de bal door bij een corner. Een fout van onze keepert. 1-0. Rayhi pakte met zijn tweede gele kaart nog rood. Tegen 10 Spartanen scoorde Twente nog 2-0.
Angstig voetbal van beide kanten
De meeste supporters kunnen zich er maar lastig bij neerleggen dat er afgelopen winter geen spits bij is gekomen. Er was tijd en geld en toch heeft Henk van Stee het niet voor elkaar gekregen. Balen. Maar tijd om het vizier naar de toekomst te richten. Fraser zal het moeten doen met de spelers die er zijn en daarmee moet onze club toch wel 35 punten kunnen halen en zich op die wijze handhaven.
Toch is voorin puzzelen voor Fraser, zeker als Ache te geblesseerd is om aan de wedstrijd deel te nemen, zoals in Enschede het geval was. De blessure van Ache was voor Fraser geen reden om Piroe op te stellen. Het zegt iets over het gebrek aan vertrouwen dat ook Fraser inmiddels heeft in de van PSV gehuurde spits, het zegt ook iets over het wel heel verdedigend ingestelde elftal dat Fraser de wei in stuurde.
Fraser koos op papier voor een 4-4-2 variant met Rayhi als tweede spits. Maar in de praktijk speelde Rayhi veelvuldig als linkshalf, waardoor Sparta grote delen van de wedstrijd in een soort 5-4-1 variant tevoorschijn kwam. Een nogal laffe spelopvatting, waarbij de snelle Joosten voorin en de aansluitende Harroui, Smeets en Rayhi voor het gevaar moesten zorgen.
Sparta speelde dus op de counter. Twente kwam in een 4-3-3 variant tevoorschijn, maar had een extra verdediger op het middenveld geposteerd en ook die ploeg zocht nauwelijks op serieuze wijze de aanval. De Tukkers tikten de bal maar rond, deden dat vaak slecht, waardoor Sparta een aantal maal kon overnemen. Dat zag er een paar keer kansrijk uit, maar geen enkele keer leverde zo’n Twentse fout een echte Spartaanse kans op. Het werd een wedstrijd vol angst, die waarschijnlijk was ingegeven doordat Sparta al vijf uitwedstrijden op rij had verloren en Twente al acht wedstrijden op rij niet had gewonnen.
Toch was het doodzonde dat onze club zonder lef speelde. Dit Twente leek in de eerste helft rond te dwarrelen als een dood vogeltje. Je had het gevoel dat aan dit Twente een flinke tik uitgedeeld kon worden, als Sparta de duimschroeven zou aandraaien. Maar dat was Sparta niet van plan. De wedstrijd sleepte zich voort. Na een minuut of 12 kon Noa Lang uit een rebound op doel schieten, maar hij schoot ver over. Niet veel later was het Abels die tot een schot kwam. Te slap.
Na een half uur leek Sparta wakker te worden en gedurende enkele minuten te begrijpen dat hier kansen lagen. Met een paar aardige aanvallen dwong Sparta de Tukkers achteruit. De Grolsch Veste ging zich zelfs tegen de Twentse ploeg keren. Fluitconcerten van het publiek tegen de negatieve spelopvatting FC Twente; weer een balletje terug, weer een balletje breed. Er ware spreekkoren voor Wout Brama – die opnieuw niet bij de selectie zat en dit zijn in Tukkerland dan ook tegelijkertijd spreekkoren tegen trainer Garcia. FC Twente leek op dat moment wel rijp voor de sloop, maar dan had er wel een tegenstander moeten zijn die de sloophamer wilde hanteren. Dat was Sparta niet. Na de paar minuten van Spartaanse oplevering keerde de ploeg van Fraser zich weer terug in de verdedigende discipline. Rayhi pakte een terechte gele kaart en Vuckic kreeg nog een kans, maar het was al met al een onooglijk schouwspel. Prettig dat het rust was.
Onmachtig
FC Twente was totaal onmachtig, maar hetzelfde gold voor Sparta. Centraal achterin gaven Mattheij en Vriends weer weinig weg. Rayhi en Harroui kwamen aardig voor de dag, maar konden de bal nergens kwijt.
De spelers van Sparta streden echt wel. Maar gevaarlijk werd onze club niet. Fraser heeft het vaak over ‘wapens’, nou, die hadden we in Enschede niet. Joosten liep er wat verloren bij op een voor hem toch ook wat vreemde positie. Smeets was dit kalenderjaar nog niet in actie gekomen en dat konden we merken. Hij voetbalde slecht en kwam overal te laat. Er was niemand met een vlammend afstandsschot. Invaller Deroy Duarte werd geen enkele keer gevaarlijk met diepgang – wat twee jaar geleden nog zijn kracht was, maar dat is helemaal weg. Piroe had de ondankbare taak om in te vallen in een team dat aanvallend niets kon brengen. Piroe is niet de speler die zelf iets creëert en dus hadden we opnieuw niets aan hem. Piroe kreeg één goede voorzet, maar anticipeerde net niet goed. Voor de rest Abels speelde erg matig en hij zal zo langzamerhand toch echt moeten vrezen dat hij op de bank beland.
Nog slechtere tweede helft
In de eerste helft was Sparta bij vlagen nog iets feller en beter dan Twente. De Tukkers probeerden in de tweede helft toch iets meer drang naar voren te ontwikkelen. Daarmee creëerden ze overigens nauwelijks een serieuze kans, maar het was in ieder geval een iets aanvallendere spelopvatting. Sparta had in de rust blijkbaar besloten dat de ploeg nog wel verder terug kon lopen, om zo nog meer op de counter te gaan spelen. Dat Sparta steeds angstiger ging voetballen was eigenlijk onbegrijpelijk. Waarom is dat nou nodig tegen zo’n zwakke ploeg als dit Twente? Maar de boel werd achterin gedisciplineerd dicht gehouden en dat was het doel van Fraser. Onze club ging voor een puntje, en als er met het nodige fortuin drie punten gestolen zouden kunnen worden; ook prima. Sparta had nog het meeste dreiging met een corner in de 65e minuut en een schot van Rayhi in de 74e minuut. Twente kreeg één serieuze kans met Troupée, maar zijn inzet ging voor het doel langs van Harush.
Sparta verknalt de laatste 10 minuten
De draak van een wedstrijd leek op een terechte 0-0 af te stevenen. De ploeg die onverwacht zou scoren, zou waarschijnlijk ook geen winnen, zo was het gevoel op de tribunes. En helaas was dat FC Twente. In de 79e minuut kreeg Twente een (overigens onterechte) corner. Eigenlijk niets aan de hand, maar Harush kwam uit, miste de bal volledig en Twente speler Beijen had de bal voor het intikken. Een blunder dus van onze doorgaans zo betrouwbare doelman.
Sparta had nog 10 minuten om voor de 1-1 te gaan, maar opeens aanvallen als je 80 minuten lang op de counter hebt gespeeld is lastig. Bovendien heeft Fraser geen geweldige mogelijkheden om aanvallend te wisselen. Daarom gooide hij Fortes er maar in, die zo zijn debuut maakte voor Sparta. Maar Sparta kwam niet tot een normale aanval en oogde gefrustreerd. Rayhi zette die frustratie om in daden en pakte zijn tweede gele kaart van de wedstrijd en moest het veld dus vroegtijdig verlaten. Tegen 10 man kwam Twente ook nog op 2-0. De uitslag was niet conform het wedstrijdbeeld, maar bij Twente maalde helemaal niemand daarom. Zij wonnen eindelijk weer eens, onze club stond opnieuw met lege handen na een uitwedstrijd.
Druk op de wedstrijd tegen ADO
Sparta staat er nog steeds redelijk voor met 24 punten uit 21 wedstrijden, maar de druk op ADO thuis groeit. De serie Fortuna (thuis), FC Twente (uit), ADO (thuis), FC Groningen (thuis), RKC (uit) en FC Emmen (thuis) zag er vooraf zo veelbelovend uit. 1 punt uit de eerste 2 wedstrijden van die serie valt tegen. Eigenlijk moet er gewonnen worden thuis tegen de nummer 17, alleen dan kunnen we weer wat meer met vertrouwen vooruit kijken. Dat is natuurlijk mogelijk, ADO heeft geen geweldig team, maar de zorgen voorin groeien. Van Stee wist geen spits binnen te hengelen, Piroe wordt maar niet beter, Joosten is zoekende in zijn rol bij Sparta, Rayhi zal tegen ADO geschorst zijn en de kans dat Ache tegen Den Haag nog niet mee kan doen is groot. Fraser zal de komende dagen dan ook iets moeten verzinnen waardoor Sparta aanvallend beter voor de dag komt. Al helpt het dat dat we thuis spelen, want Sparta op Het Kasteel of daarbuiten blijft een wereld van verschil.
Spelers die voor Sparta in actie kwamen: Harush, Abels, Vriends, Mattheij, Pinto, Harroui, Smeets (57. D. Duarte), Rigo (85. Fortes), Auassar, Joosten (65. Piroe), Rayhi.