Michiel Kramer zal niet meer meetrainen bij Sparta. Iets wat de afgelopen dagen eigenlijk al duidelijk werd, na het beluisteren van interviews van enkele mensen.
Een doorgaans betrouwbare bron meldde ons dat Kramer gewoon meegkrijgt wat Sparta hem tot en met 30 juni 2018 verschuldigd was. Martijn Krabbendam denkt daarentegen te weten dat Kramer een deel van zijn salaris inlevert. Hoe dan ook, hij blijft formeel wel in dienst van Sparta, zodat hij enkele wedstrijden schorsing uit kan zitten.
Kribbig
Opmerkelijk is toch de wijze waarop Sparta afscheid van hem neemt. Het gaat met een kort en eigenlijk nogal kribbig (mooi woord om eens op een voetbalsite te gebruiken, nietwaar?) persbericht,
klik hier voor dat bericht. Het maakt verder allemaal geen donder uit, maar opmerkelijk is het toch wel. Spelers die werkelijk waar helemaal niets betekent hebben voor Sparta worden altijd maar bedankt voor bewezen diensten. Kramer niet. Sparta zegt dat ze
“vanmorgen aan Michiel Kramer kenbaar gemaakt heeft dat hij zich niet meer hoeft te melden op Het Kasteel”. Hé, een mededeling, waar is het ‘in goed onderling overleg’, dat met al die andere prutsers wel altijd gevoerd is?
Laros en kornuiten: selectieve fatsoenrakkers
Natuurlijk was rood tegen Vitesse zwaar terecht voor Kramer. Sparta koos er zelf voor om niet in hoger beroep te gaan bij de tuchtcommissie. So be it. Dan weet je dan het over is tussen Kramer en Sparta. Laros en co. hadden ook gewoon het fatsoen kunnen opbrengen om een normaal persbericht eruit te donderen over in goed overleg gestopt met trainen. En hem te bedanken voor zijn korte, maar zeker niet slechte periode bij Sparta. De moraalridder spelen door niet in hoger beroep te gaan, maar hem wel bewust een wat ‘harder’ afscheid meegeven, dan al die prutsers die van wie de club de laatste jaren netjes afscheid nam. Selectieve fatsoensrakkers zijn het, in de Sparta directie. Het lijkt wel een rood-wit toneelstukje om maar niet bekritiseerd te worden door de boze media-buitenwacht.
Kramer heeft zijn waarde zeker gehad
Kramer zijn overtreding was natuurlijk belachelijk en rood was terecht, daar is vrijwel iedereen het over eens. Maar het was wel een reactie in een impuls en Kramer heeft zich bij Sparta verder een prima prof getoond. Hij ging voorop in de strijd, had voetballend meerwaarde en was op meerdere malen erg belangrijk in niet de minste wedstrijden. Zo gaf hij de assist tegen Twente waar een belangrijk doelpunt uitviel tegen onze grootste concurrent. Kramer gaf ook de assist op Mühren waar de belangrijke 3-2 tegen VVV uitviel. Hij scoorde in de met 2-1 gewonnen pot tegen ADO. Niet veel mis mee. Mede dankzij zijn bijdragen, gaan we waarschijnlijk rechtstreekste degradatie ontlopen. Fout gemaakt, maar zeker zijn meerwaarde gehad. Vanuit onze kant dan toch maar bedankt voor die meerwaarde aan Michiel Kramer.
Prima woorden van Kramer
Kramer reageert overigens prima op zijn vertrek. Je koopt er niets voor, beter had hij prima gereageerd in Arnhem na die actie van Büttner, maar ok, nette reactie, kunnen onze moraalridders in het hoofdgebouw nog wel wat van leren.
Kramer:
“Ik had willen blijven, Sparta en de spelers helpen in de Eredivisie te blijven, maar ik snap heel goed dat ik als speler geen waarde meer heb voor de club en ze besluiten te stoppen. Dat is de consequentie en die zal ik moeten aanvaarden, of beter: die aanvaard ik. Ik benadeel alle mensen bij Sparta en daarvoor wil ik dan ook mijn excuses aanbieden’, aldus Kramer.
‘Ik kan niemand iets verwijten, behalve mezelf. De trainers, spelers, supporters, eigenlijk iedereen bij de club heeft altijd achter me gestaan. Het gevoel dat ik ze nu in de steek laat, doet wel pijn. Ik wilde dat direct na de wedstrijd tegen Vitesse al zeggen, alleen werd me toen aangeraden dat niet te doen in afwachting van de hoogte van de schorsing.’
Hij vervolgt:
“Ik speelde, kon belangrijk zijn, had het echt naar mijn zin, ik zat gewoon goed bij Sparta. En dan doe ik dat. Iedereen zag wat er gebeurde. Ik kreeg een elleboog en.. ach, laat maar zitten. Erop terugkomen heeft toch geen enkele zin meer. Ik had slimmer moeten zijn, beter moeten weten. Ik had een doel bij Sparta en dat was de club in de Eredivisie houden, want daar hoort deze club gewoon thuis. Daarom ben ik blij dat ze van NAC Breda wonnen, dat doel is nog steeds te bereiken, alleen wel zonder mij. En de enige die daar schuld aan heeft, ben ik zelf.’