De lucht boven het Siciliaanse zwerk was vandaag net zo blauw als het trainingsjack van Diane Kuip. Diane Kuip? Wie is dat ook al weer, hoor ik u vragen. Diane is sportjournaliste en ze was ooit een trouw bezoekster van onze trainingen. Ja, ze houdt van fietsen. Beter geschreven; wielrennen. Hardrijden op een fiets. U weet wel: remmen en knijpen. Afzien en kotsen op zo’n zadel dat de vergelijking met een product van de firma Easy Toys kan weerstaan.
Even een opbeurend woordje voor onze hoofdtrainer. Op het moment van schrijven is het onbekend of Henk Fraser onze trainer blijft. FC Utrecht schijnt belangstelling in hem te hebben. Henk die -en dat moet je hem nageven- het aandurfde om van een subtopper in de eredivisie te verhuizen naar onze club, op dat moment uit de Keukenkampioen-Divisie. Dat spreekt toch in zijn voordeel?
Mijn hemeltje lieverds, wat was het spannend afgelopen zaterdag. Zittend achter mijn laptop zat ik mij bij het laatste gedeelte van de wedstrijd toch weer te ergeren. De wedstrijd verliep naar wens. Achterin wist iedereen wat hij moest doen. Op het middenveld liep men lekker te buffelen en voorin was het de onvermoeibare Lennart Thy die bleef sleuren en trekken.
De mannen van Fredje Grim waren nergens totdat Henk Fraser besloot dat het met 20 minuten op de klok en met 0-1 voor genoeg was. Een vijfde verdediger werd ingebracht. En ja hoor, opeens was daar weer het grote achteruitlopen. Het geen druk op de bal geven was weer begonnen. Laat dat net het grote probleem zijn de afgelopen wedstrijden. Het met-de-staart-tussen-de-benen-voetbal beleefde een heuse reprise. Gelukkig liep het goed af, maar het hoe en waarom ontgaat mij totaal. Als er één ding duidelijk is geworden in de wedstrijd tegen RKC dan is het dat het systeem met 5 verdedigers zo snel mogelijk De Schie in gekieperd dient te worden.
Het past niet bij ons dat zekerheden inbouwen die geen zekerheden blijken te zijn. Integendeel we verzwakken onszelf hiermee. De spelers en dan met name de achterhoede worden opgeladen met een enorme hoeveelheid verantwoordelijkheid die ze klaarblijkelijk niet aankunnen. Niemand die weet wanneer, maar vooral wát men moet doen. Kappen met die onzin, Henk! Vier verdedigers en voor de rest geen nieuws. Ja……jullie weten dat men hier meeleest vanuit het hoofdgebouw.
Attenooie, het hoofdgebouw? Ooit verscheen ik voor een wedstrijd voor het loket en ticketmanager Wesley van der Stam deed bij wijze van grap het rolgordijn naar beneden en kroop onder het loket. Lachen, natuurlijk maar dit zegt veel. Men ziet/zag mij liever gaan dan komen. Dus wat dat betreft vinden ze het wel best dat ik hiero zit. Maar ik mis wel het bezoeken van trainingen en het contact met de vaste watchers. Of die tijd terugkomt is de vraag.
Heb ik nog wat te zeiken? Ja natuurlijk, over onze aanvoerder Adil Auassar. Hij mag weleens een beetje zijn hersens gebruiken met zijn domme overtredingen en tekeer gaan als een olifant door een porseleinkast. Ik geniet van zijn inzet. Een beetje meer intelligentie in deze zou wel fijn zijn.
Nog iets? Ja. Waarom draagt tegenwoordig iedere voetballer het shirt uit de broek? Shirt in de broek en de pinken op de naad van de voetbalbroek. Als mijnheer Rijnbende (wie kent hem nog?) dit zag kon je rekenen op een fikse vermaning. Dit was ooit.
Mijn dagbesteding op Sicilië bestaat uit het volgen van (online)Italiaanse lessen en het doen van een vetverbrandingsloopje van zeven kilometer. Elke dag. Yep, je bent Spartaan of je bent het niet. Zo en dan ga ik nu maar weer eens aan de prima colazione. (ontbijt) Het spreken van de taal gaat nog moeizaam. Volhouden luidt mijn credo.
De volgende pot is tegen ADO. Daar kijk ik alweer naar uit. Ruud Brood de nieuwe trainer gelooft erin. “Het is heus niet zo dat het superslecht is.” Nou, we gaan het zien en meebeleven Spartanen. Ik zal bidden voor een goed resultaat. Onder het zacht meanderende geluid van het gebeier van de plaatselijke kerktoren, groet ik u allen.
