Sparta was 80 minuten lang oppermachtig in Volendam. Onze club verzuimde de 0-3 te maken. Slecht verdedigen zorgde voor de 1-2. Daarna was Sparta het helemaal kwijt. Onbegrijpelijk wat een mentale droefheid tegen een zwak Volendam. Sparta had geen normale aanval meer. De 2-2 viel en de jacht op de 2-3 kwam op geen enkel moment meer. Een labiel Sparta sleepte zich naar het einde. Het bleef 2-2.
‘Dit wordt nacompetitie’; dat was na afloop de breed gedragen conclusie op het uitvak. Het is niet alleen dat Twente inmiddels ver is uitgelopen, maar de kans dat dit Sparta nog veel meer punten verliezen is levensgroot. We wonnen al 5 wedstrijden op rij niet, dit jaar werd er nog helemaal niet gewonnen, van de laatste 10 potjes won Sparta er maar 2 en het buiten die keiharde cijfers is er niet één oorzaak te vinden. Er is iedere keer wel wat. Tegen Jong Ajax was het ronduit laf, tegen Cambuur blunderde Kortsmit, tegen Roda was het de eerste helft geweldig, maar stortte de boel in en in Velsen oogde het lusteloos.
Compliment aan Duarte, Duarte en Harroui
In Volendam leek Sparta zich te herstellen. Sparta speelde niet geweldig, maar was fel en koos veelvuldig de aanval. In de eerste helft had Sparta een groot veldoverwicht. Laros Duarte scoorde de 0–1, mede doordat zijn lekkere schot van richting veranderd werd. Er kwamen nog een paar kansen, waarvan de grootste van Veldwijk was. De 0-2 viel vlak voor rust door een kopbal van Harroui.
Harroui bevestigde daarmee opnieuw zijn uitstekende spel en bevestigde ook hoe belachelijk het was van Fraser om hem enkele wedstrijden buiten de basis te houden. Het middenveld, met de jonkies Duarte, Duarte en Harroui heerste in Volendam.
En helaas kunnen we daaraan toevoegen dat de ervaren spelers te vaak niet thuis geven. Onze aanvoerder Veldwijk scoorde weer niet. Auassar was geblesseerd, maar werd geen moment gemist. Wuytens was weer matig. Drenthe was (zoals zo vaak) 60 minuten fel, maar daarna lijkt de brandstof op en is hij verdedigend kwetsbaar. Vriends heeft het in 2019 lastig. Kortsmit speelt in 2019 ronduit zwak.
De ploeg werd dus ook in Volendam gedragen door de jonkies op het middenveld. En daar zit natuurlijk ook wel een groot probleem. Als ploeg zou je willen dat de jongeren geweldig ondersteund worden door wat ervaren spelers, maar het zit er voorlopig niet in.
Na rust kwam Sparta beter voor de dag dan in de eerste helft. Met name Dervisoglu liep steeds goed vrij. Hij had een aantal mooie acties en hij wist Veldwijk veelvuldig te vinden. Helaas was hij één keer te zelfzuchtig, als hij de bal had afgegeven op Drenthe, dan was de 0-3 wellicht gevallen. Harroui kreeg nog een kans en na een actie van de prima spelende Saksela schoot Veldwijk op de lat; ronduit pech voor onze topscorer.
Toch leek er geen vuiltje aan de lucht. Volendam had nog geen kans gehad. Op de lange zijde van de tribune bevonden zich al 70 minuten lang een stuk of 8 kinderen die voor Sparta waren en geen vlieg kwaad deden. Die werden door stewards opeens naar de andere kant van de tribune gedirigeerd. Te treurig voor woorden. Het leidde tot semi-hilariteit in het uitvak, hoe zielig kan je je als volwassen steward gedragen? De sfeer was al met al ontspannen, de 3 punten leken binnen, de bijna 300 Spartanen op het uitvak steunden de ploeg uit vallen borst.
Deroy Duarte was uitgevallen met een blessure (hopelijk valt het mee) en zijn invaller Breinburg was een verzwakking. Saksela ging er een kwartier voor tijd uit en Faye kwam er in. Ook dit bleek een verzwakking. Het team werd wat omgegooid, ook dat hielp niet. Maar nog steeds geen reden tot paniek, want Volendam was oppermachtig stelde niet veel voor.
De 1-2: Fraser geeft Dervisoglu de schuld, ITWM geeft 6 spelers de schuld
Toch ging het fout. Rechtsboven in beeld vindt u het interview van Fraser na Volendam – Sparta. “Die eerste fout, daar heb je zelf de hand in. Hoe het daarna verloopt, dat gebeurt wel vaker bij ploegen” (en Fraser haalt zijn schouders op). Die eerste fout, daar gaat het om wat Fraser betreft. Fraser vindt het een kinderachtige fout. Noemt de fout dom. Hij wordt er doodziek van dat hij het al een paar maal heeft aangegeven richting Dervisoglu. Geen woord maakt Fraser vuil aan het gepruts van de andere spelers.
Natuurlijk maakt Dervisoglu bij de 2-1 van Volendam een ongelooflijk domme fout. Dat mag ook benoemd worden en hopelijk leert hij ervan. Maar in de omschakeling krijgen 5 (!) spelers bij elkaar in 6 (!) situaties de kans om de fout van Dervisoglu te herstellen.
Fraser geeft blijkbaar graag alleen een 19-jarige jonge aanvaller de schuld, maar het is nog altijd een teamsport en dan mag je toch verwachten dat ervaren spelers zo’n jongen niet laten verzuipen?
Na de fout van Dervisoglu is het eerst de super ervaren Drenthe die hersenloos inloopt op een Volendam-speler die er weinig van kan. Drenthe wordt uitgekapt als de eerste de beste amateur uit de 9e klasse onderbond. De Volendam-speler die er weinig van kan speelt (omdat hij er weinig van kan) de bal zo in de voeten van Breinburg. Maar Breinburg is zo bezig de buitenspel val te openen (wat overigens hopeloos mislukt) dat hij nauwelijks op de bal let. Breinburg had de bal zo kunnen aannemen, maar hij ‘kaatst’ hem naar Volendam invaller Antwi. Breinburg kan zijn fout eenvoudig herstellen door de speler voor hem te houden of met zijn rechterbeen te verdedigen. Maar in plaats daarvan stapt Breinburg met zijn linkerbeen in en valt hij op de grond. Antwi loopt naar het strafschopgebied. Hij heeft niet eens echt een schijnbeweging, maar Abels trapt erin, ook hij ligt op de grond. Vriends doet mee aan het slappe verdedigen en gaat er ook maar bij liggen. Maar die Antwi is de rotste niet en schiet een flutballetje op Kortsmit af. Maar in plaats van de bal te houden, liet Korstmit hem gaan: 1-2.
Bij de eerste echte counter van Volendam faalden Dervisoglu, Drenthe, Breinburg (2x), Abels, Vriends en Kortsmit. Een prachtig voorbeeld van een gebrek aan scherpte en/of kwaliteit bij een groot deel van het team.
De 2-2: Kortsmit
Roy Kortsmit is 2019 wel erg slecht begonnen. In Leeuwarden was hij schuldig aan 2 doelpunten. In Velsen ging hij niet volledig vrijuit. En in Volendam had hij zowel de 2-1 en 2-2 kunnen pakken. Ook hier: het is natuurlijk een teamsport. Als Veldwijk de 3-0 scoort, dan zijn de blunders van Kortsmit niet fataal. En Drenthe staat lucht te dekken bij die 2-2, dat had beter gekund. Maar dat zijn maar excuses. Kortsmit zijn blunders hebben Sparta in 2019 eigenlijk al minimaal 4 punten gekost. Erg vervelend voor onze keepert, maar in een professionele omgeving is het logisch dat zijn positie nu ter discussie komt te staan.
8 minuten
Na de 2-2 van Volendam waren er nog 4 minuten reguliere speeldtijd en 4 minuten blessuretijd vol voor de winst te gaan. Net als in Velsen lukte dat niet. Sparta kreeg het mentaal simpelweg niet meer voor elkaar om als team nog eens de aanval op te zoeken. Sparta oogde aangeslagen. Je kan van Duarte en Harroui niet verwachten dat ze de schouders van Veldwijk, Wuytens en Drenthe omhoog gaan trekken. Er zijn geen leiders in het elftal, die de ploeg op dit soort moeilijke momenten op sleeptouw nemen.
Volendam hiervan gebruik van te maken door nog wel op jacht te gaan naar de 3-2, maar Sparta leek het niet eens meer te proberen. En dan kan je 80 minuten lang oppermachtig zijn geweest, onder de streep heb je als kampioenskandidaat dan toch opnieuw gefaald. En hoe pijnlijk het ook is, dan weet je dus begin februari al dat het vrijwel zeker nacompetitie gaat worden.
Volgende week Sparta – Twente. Het is nog steeds een Keuken Kampioen Divisie topper, dat wel. Maar het ook een geweldige kraker in de strijd om het kampioenschap kunnen worden; maar dan had onze club niet moeten falen in Volendam en Velsen.