Na de overwinning vorige week in Kerkrade staat nu Ajax voor
de deur. Twee wedstrijden op rij winnen gaf ons Spartanen zowel vleugels als
lucht. De vraag is of wij deze vleugels verder uitslaan om er drie wedstrijden
en negen punten van te maken. Om dit te bewerkstelligen koos Advocaat voor de term
‘never change a winning team’ en startte dus met dezelfde elf spelers als in
Kerkrade. De maatjes Mühren en Kramer voorin geassisteerd door Thomas Verhaar.
Het jarige Ajax speelde eveneens met dezelfde opstelling,
oftewel een gepasseerde Veltman. Dit seizoen zou er geen enkele hoop zijn
geweest, maar na de positieve vorm, werklust en een portie agressiviteit kunnen
we al heel ver komen tegen het Ajax dat bezig is met het befaamde ‘proces’. Ten
Hag heeft dus wat weg van Pastooriaanse uitspraken.
Gevaarlijk
Waar Ajax het balbezit had in de eerste helft, kreeg Sparta
duidelijk de kansen. Sparta startte fel en liet Ajax de bal in het bezit
hebben. Duidelijk was te zien dat Ajax enorm aanvallend speelde met een
centrale verdediger die zich regelmatig op de helft van Sparta bevond. Ajax
liet achterin veel gaten vallen en dat maakte Sparta heel gevaarlijk. Zo kreeg Mühren
een gigantische kans na een mooie hoge steekbal van Verhaar, maar hij schoot te
slap in en Onana kon dit schot keren.
Niet veel later combineerde Sparta erop los met een wederom
doorgebroken Mühren. Hij legde de bal af
op Verhaar en het leek 1-0 te worden, maar de grens stak zijn vlag omhoog voor (randje)
buitenspel. De kansen stapelde zich op, want na een vrije trap van Ahannach en
een schot van onze linksbuiten vanaf randje zestien, voelde Sparta dat er echt
wat mogelijk was en die mogelijkheid werd waarheid. Een corner van Ahannach
belandde via het hoofd van Schöne perfect op het hoofd van Kramer, die hard
binnenkopte: 1-0!
Snelle domper
De euforie was van korte duur. Springende, zingende en
dansende Spartanen waren nog niet uitgejuicht of de gelijkmaker stond al op het
bord. Na een prachtige pass was het Neres die de bal teruglegde op de regelmatig
uitgefloten Huntelaar en tikte de bal binnen. Ajax zag het als wake-up call en
wilde doordrammen. Ze zagen ook de 1-2 gemaakt worden, maar die werd terecht (of
onterecht) afgekeurd wegens buitenspel. Zo mochten we enigszins tevreden de
rust in gaan, ondanks de domper.
Klasse verschil
De tweede helft verliep een stuk anders dan de eerste helft.
Sparta was het helemaal kwijt en dit had niks te maken met de inzet en de
motivatie van de spelers. Ajax zette de tweede helft duidelijk een tandje bij
en zette Sparta compleet vast. Waar wij een paar vrije trappen op een perfecte
plek verprutsen, zie je Schöne en Ziyech deze er feilloos inschieten. Na goals
van Schöne (die eerder genoemde vrije trap) en van Kluivert (die simpel binnen
kon tikken na een goede actie van Van de Beek) was de mentale dreun te hard
voor Sparta. Meevoetballen en de schade beperkt houden leek het enige doel en na
twee doelpunten van Ziyech en een tussenstand van 1-5 leek dit doel ook
mislukt. De enige meevaller is dat wij ook scoorden uit een vrije trap. Sanusi
knalde snoeihard raak en bracht de eindstand op 2-5. Deze stand is wat geflatteerd
en dit komt puur door het klasse verschil. Wij hebben een lesje effectiviteit
gekregen en daar kunnen wij veel van leren om eventueel de nacompetitie nog te
ontlopen.
Geen paniek
Deze nederlaag was natuurlijk te verwachten, maar als het
eenmaal zo ver is balen we toch. Ondanks deze domper mogen we allang blij zijn
dat we de afgelopen weken zes punten hebben gehaald en de rode lantaarn niet
meer dragen. Hinkend tussen twee gedachtes zijn er vele meningsverschillen wat
ons doel moet zijn. Geen laatste worden of nacompetitie ontlopen? Eén ding
hebben we het liefst en dat is niet degraderen. Of dit nou via de nacompetitie
is of niet, over twee weken weer een kans om wat weg te kruipen van die
achttiende plek. Dit zal het grootste doel zijn na de overwinning van Roda. Op
naar Zwolle!