Het was groot feest zondagavond op Het Kasteel! Na de geweldige overwinning in Friesland kwamen supporters, jong en oud, samen in Spangen om de bus op te wachten. De spelers en staf werden als helden onthaald door honderden trotse fans. De dag erna begonnen de zenuwen en fantasieën. Kunnen wij dan over een paar maanden reizen naar Kazachstan, Slovenië of Servië? Komen wij woensdagavond weer bijeen om de spelers te onthalen na de overwinning in De Kuip? De spanning nam toe en de wedstrijd kwam steeds dichterbij…
D-Day begint met een flinke duw in de rug voor de spelers. Opnieuw stonden veel supporters om 18:45 voor de spelersbus om de helden aan te moedigen richting Zuid. Hierna kon iedereen weer terug naar huis, voor die hatelijke TV aanschouwen hoe 6.500 zwakzinnigen wél aanwezig mochten zijn. Genoeg discussie om te voeren, maar er moet er mee geleefd worden.
Voor de TV konden de Spartanen zien dat de in Friesland geblesseerde Meijers niet mee kon doen door een hamstringblessure. Fortes mocht als rechtsback opdraven en Abels verhuisde naar de linkerkant. Dat tussen hen in een centrum zag met Vriends en Tommy. Auassar keerde terug op het middenveld naast Harroui en de voorhoede was ongewijzigd. Mijnans, Smeets, Engels en aanvalsleider Thy.
Het eerste gevaar was van Spartaanse zijde. Harroui kreeg ruimte en trok op de rand van de zestien naar binnen. Zijn schot was een prooi voor Bijlow. Aan de andere kant had Sparta het geluk aan haar zijde, want een van richting veranderd schot ging via Okoye op de paal. Verder was het treurig en bleek de spanning te veel. Sparta was geen schim van afgelopen weken. Allemaal met poep in de broek werd er gewandeld op het gras en Feyenoord was fanatiek op zoek naar de openingstreffer. In twee minuten wordt heel de wedstrijd weggegeven. Auassar kwam veel te wild in de zestien en een strafschop werd gegeven en benut. Enkele minuten later kwam Sinisterra er voor de zoveelste keer langs en gaf voor op Jörgensen, die Beugelsdijk duidelijk naar de grond trok en binnentikte. Tot ieders verbazing nam de VAR geen enkele moeite en waren zij te druk bezig met belangrijkere zaken. Dat zal volgens Dickie het Songfestival absoluut niet zijn, want dat trekt niet zoveel kijkers.
Hierna speelde Sparta niets klaar. Beide ploegen deden niet bepaald aan klantenbinding. Zuid kreeg nog enkele kansen, maar dat interesseert ons geen reet. De wissels en de formatiewijzigingen hielpen ook niet. Vlak voor tijd kreeg alleen de ingevallen Emegha nog een grote kans, maar zijn lobje ging net niet over Bijlow heen. Verder was het een wedstrijd zonder passie, vechtlust en met een heleboel angst. Harroui, Mijnans, Fortes, Engels en Smeets raakten geen bal. Wellicht een van de laatste keren dat wij Harroui in een Sparta-shirt mochten zien, maar hij liet niet bepaald zijn kunsten zien. Hij viel geblesseerd uit in de tweede helft, zoals wel meer spelers last hadden van de spieren. Zelfs onze bulldozer achterin, Okoye, raakte licht geblesseerd. Door de gespannen spiertjes ging deze wedstrijd als een nachtkaars uit en werd er met 2-0 verloren.
En zo kwam een einde aan het seizoen, voor de tv natuurlijk teleurstelling dat wij Zuid niet stiekem hadden opgerold. Desondanks is dit een klein smetje op een prachtig seizoen. Een seizoen waar records zijn verbroken, veel uitoverwinningen zijn geboekt en rust heerst in de ploeg. Een van de laagste begrotingen in de Eredivisie flikt het om achtste(!) te eindigen. Na die verschrikkelijke eerste wedstrijden was Sparta dood en begraven, maar één van de belangrijkste momenten was AZ-thuis. Een ongekende comeback waar iedereen zijn mond van open viel. Schitterende momenten volgden erna met een monsterzege op ADO, zeges in Tilburg, Enschede en Venlo en de late overwinning tegen PEC. Ondanks de teleurstelling van vandaag heerst er vooral trots en kunnen wij als Sparta-supporters alleen maar zeggen: bedankt voor het schitterende en onvergetelijke seizoen!
