Vanwege de liefde was het een langgekoesterde wens van de auteur om met die geliefde als Japan-kenner en gids nog een bezoek te brengen aan Japan. In eerste instantie gepland in april 2020, maar dat ging vanwege corona en een nare medische diagnose niet door. Daarna hield Japan de grenzen lang gesloten. In augustus konden wij niet langer wachten en onderzochten we bij de ambassades de mogelijkheid om toch een visum te krijgen. We konden ons geluk niet op toen Japan voorzichtige versoepelingen aankondigde en uiteindelijk een visum kregen! Twee weken Sparta missen, dat moest dan maar, op naar het land van de Rijzende Zon! En een klein stukje Japanse (voetbal)cultuur dat ik graag met jullie deel, de roots van onze superster Koki Saito.
Omdat we in het tweede weekend van onze reis in de regio Kyoto / Osaka waren viel ons oog op de wedstrijd:
Kyoto Sanga F.C. – Nagoya Grampus
Zaterdagmiddag om 14:00 uur
Speelronde 32 van 34 in de J1 League
Oudste club in J-League
Beetje historie en achtergrond, eerst van de thuisploeg. De clubkleur van Kyoto is paars, gebaseerd op de historie en keizerlijke status van deze oude hoofdstad van Japan. Sanga is gebaseerd op de traditionele cultuur van Kyoto, rijk aan schitterende tempels en schrijnen en omringd door prachtige bergen en rivieren. Het betekent vriend, groep of club (de vertaling “kameraad” lijkt mij hier niet gepast) in het Sanskriet. Opgericht in 1922 en daarmee de oudste club in de J League. Veel in J2 gespeeld, maar sinds 2022 weer in J1 en daar vechten ze dit seizoen tegen degradatie. Voor de wedstrijd staan ze met 33 punten net boven de 16e = PD plaats. Geen bekende spelers bij Sanga, volgens Google wel de Nieuw Zeelands – Nederlandse keeper Michael Woud in de selectie en ook Quentin Martinus die in 2012-2013 nog 15 wedstrijden voor Sparta speelde (2 goals), maar dat seizoen willen we hier niet oprakelen. Beiden speelden niet.
Toyota Bedrijfsteam
Dan de bezoekers. Nagoya Grampus (voorheen Grampus Eight), het bedrijfsteam van Toyota. Grampus verwijst naar de orka’s waarmee de stad zich verwant voelt. Dat was ook te zien op de tribunes waar meerdere fans orka-mutsen droegen. Arsene Wenger was er nog even succesvol trainer voordat hij bij Arsenal naam maakte. En Keisuke Honda speelde hier nog. Terug naar het nu: geen bekende spelers bij Nagoya, wel Mitchell Langerak op doel, Aussie met een Nederlands klinkende naam. Bescheiden hoofdrol van hem in de wedstrijd, daarover later meer. Met 39 punten is Grampus inmiddels wel veilig.
Matchday Paupers
Dus terwijl in de appgroep het “Matchday paupers!” te lezen was voor Sparta – FC Emmen en er voorzichtig opgestaan en ontbeten wordt, waren wij vanwege 7 uur tijdverschil al op weg naar deze vroege middagwedstrijd. Vanaf het hoofdstation van Kyoto nemen we de trein, het is op het station al druk met duidelijk veel supporters die naar de wedstrijd gaan. Herkenbaar vooral aan de vele shirts die gedragen worden, zowel het paars van Sanga of het rood van Grampus. Omdat de steden relatief dicht bij elkaar liggen is er veel rood te zien, alles en iedereen gaat gewoon door elkaar heen naar het stadion toe. Het is iets meer dan een uur treinen vanaf Nagoya naar Kyoto, en dat is bij andere wedstrijden in de J League wel anders. Dat gebroederlijk door elkaar reizen is een schril contrast met de beelden van Willem II-FCDB en Roda-VVV die ons via de socials bereikten. Misschien is de beleving bij voetbal met gezonde rivaliteit veel leuker, maar toch liever dit gebroederlijke dan die doorgesnoviërs. Het heeft iets van de sfeer zoals meestal bij wedstrijden in Duitsland en toevallig kan ik dat erg waarderen (herhaalde oproep aan Sparta om oefenwedstrijden in Duitsland te gaan spelen zodat wij daar een Awayday kunnen doen in de zomer). Deze Spartaan voelt zich hier wel op z’n plek.
Topworst
Vanaf het hoofdstation in Kyoto rijden we per trein naar het oostelijk gelegen stadsdeel en kruisen daarbij wonderschone bergen en rivieren die de club deels z’n naam geven, zie verderop. We zijn niet erg vroeg maar hebben nog wel tijd om buiten het stadion te lunchen. Er is een groot veld, omringd door foodstands waar we de Japanse equivalent van de bratwurst scoren, een opgerolde worst op een prikker. De 35 cm worst bij Silkeborg IF scoorde nog beter, maar deze worst mag er wezen, vele malen beter dan de Unox in Wolluk, of de koude kroket op het Kasteel. Daarna toch gehaast door want de wedstrijd staat op punt van beginnen. En met 16.000 toeschouwers op een capaciteit van 21.600 is het gezellig druk. Op de trappen is het vol, maar omdat iedereen zich netjes gedraagt lukt het om met de aftrap op onze stoelen te zitten.
Japan het Sparta onder de naties
Dat netjes gedragen zie je overal terug. In het verkeer. In de omgangsvormen. Iedereen draagt overal z’n mondkapje. In de metro waar iedereen netjes in de rij staat te wachten op de plek waar de deur van de stoppende metro gaat komen. Op het perron bij aankomst met de trein, waar de roltrap defect blijkt en iedereen rustig weer een rij vormt tot de roltrap het weer doet. In de rust bij de toiletten (zeer nette voorzieningen) waar weer een rij gevormd wordt, meer dan 300 mannen, waarbij een steward de rij via een trap naar een hogere verdieping laat groeien, allemaal voor iedereen gewoon. Als Sparta een nette club is, dan is Japan het Sparta onder de naties.
Aangekomen op onze plaatsen blijken we redelijk dicht bij het uitvak te zitten. En er zijn zoveel supporters uit Nagoya meegereisd dat wij voor “rood” zijn. Overigens mag er alleen in het uitvak gezongen worden, supporters daarbuiten mogen wel mee klappen. Iedereen is het gewend want er wordt ritmisch met het uitvak meegeklapt. Bijzondere ervaring. En ook achter het thuisdoel is het zo: alleen de onderste vakken mogen zingen. Het uitvak heeft zich duidelijk op Italiaanse tifosi laten inspireren, je merkt het aan spandoeken, vlaggen, trommel, liedjes en enthousiasme! Support van de Sanga Crew aan de thuiskant is wat minder, die hebben ook drie complete drumstellen met bekkens in het vak staan: taffusherrie! Wij zitten goed.
O ja, de wedstrijd! Het voetbal is tactisch niet sterk. Iedereen geeft wel 100% inzet, rent hard, blijft gaan. Ook hier een VAR die een terechte pingel aan Kyoto geeft, maar Langerak stopt ‘m. Bij die pingel gingen in het uitvak opeens een aantal Australische vlaggen de lucht in, en dat hielp dus. Daarna maakt Nagoya nog voor rust de 0-1, redelijk onverdiend tot dan toe maar dat maakt ons natuurlijk niet uit, en echt gejuicht wordt er in ons vak niet maar wel geklapt. In de tweede helft maakt Kyoto de verdiende 1-1. Na de wedstrijd lopen spelers en scheidsrechters weer naar de middenstip, stellen zich op zoals voor de wedstrijd, en groeten buigend vervolgens alle vier de kanten op. Veel respect, ook maar 1 gele kaart in de wedstrijd.
In de trein terug werden er kaarten voor Vitesse uit gekocht, dat ging makkelijker dan digitaal kaarten kopen voor deze wedstrijd maar dat had te maken met velden die in Japanse tekens ingevuld moesten worden, en voordat dat duidelijk was… Hoe dan ook, het was een zeer geslaagde Awayday en een fantastische reis! En na een goede nachtrust was het goed wakker worden met een 3-1 winst tegen Emmen en een zesde plaats. Zondag thuis tegen NEC, dan is de Koki-vlag er ook weer. Gambare!