De wedstrijd Sparta-Vitesse ging ergens over. Over iets leuks. Meestal speelt Sparta aan het einde van een eredivisie-seizoen om het vege lijf te redden. Dit seizoen is echter alles anders. We spelen om de prijzen. Want Europees voetbal is voor Sparta natuurlijk gewoon een prijs. Gezonde wedstrijdspanning is natuurlijk ook veel lekkerder dan doodsangst. Helaas was publiek wederom niet welkom, dus uw verslaggever van dienst moest het (net als iedere supporter) weer doen met ESPN. Zoals bijna altijd dit seizoen. Het beste seizoen in 25 jaar en wij zijn er (nauwelijks) bij. Toch klagen we niet, dat wedstrijdbezoek bewaren we voor Nicosia of Praag uit, volgend seizoen.
Eerste helft.
Sparta begon fris en binnen 10 seconden hadden we al een corner te pakken. Beugelsdijk kopte over. Ietsje later bezorgde een combinatie tussen Thy en Smeets Harroui een schietkans. Aan de andere kant schoot Tannane een vrije trap over. Al met al was het prima om te zien dat een onbevangen Sparta niet onder deed voor nummer vier Vitesse. Achteraf gezien is het natuurlijk onverklaarbaar dat we bijna nog in de problemen zijn gekomen dit seizoen. Maar ook dat is voetbal. Halverwege de eerste helft nam Sparta het heft in handen en brak er een periode aan met een aantal kansen voor de Rood-Witten. We vergaten onszelf in die fase te belonen, 1-0 was op dat moment gewoon terecht te noemen. De oude voetbalwet (als je zelf niet scoort enzo) trad bijna in werking toen Auassar (weer hij!) op het half uur de bal ongelukkig op zijn handen kreeg. De beruchte handsbal in Emmen was onschuldiger. Het merendeel van het scheidsrechterskorps had de bal dan ook op de stip gelegd, maar gelukkig was Nijhuis vanavond de man in het zwart. Ook de VAR liet het moment voor wat het was. Geen penalty, geen 0-1. Sterker nog, bij de volgende Sparta-aanval lag de 1-0 in het netje. Engels ontsnapte aan de linkerkant en leverde een puike voorzet af. Mijnans trok twee mensen weg waardoor Smeets volledig vrij kon inkoppen. Vitesse probeerde wel iets terug te doen, maar echt overtuigend was het allemaal niet wat de Arnhemmers lieten zien. Linksback Wittek kreeg een kop- en schietkans. En daar bleef het zo’n beetje bij. Als zelfs Gert-Jan Verbeek positief is over Sparta moeten we wel iets goed doen. De (meestal zure) analist vroeg zich in de rust wel af of Auassar niet beter zou kunnen gaan handballen. In de herhaling zag het er ook wel heel erg knullig uit.
Tweede helft.
Alle rek- en strekoefeningen van Verbeek ten spijt, Sparta startte de tweede helft gewoon met een 1-0 voorsprong. Daarin kwam Vitesse beter uit de startblokken. Het Sparta van Fraser weet wat verdedigen is, in die wetenschap zit je toch wat lekker op je stoel, bank, kruk, bed of bierkrat. Zouden er eigenlijk mensen zijn die de wedstrijd staand volgen, net als in het stadion? Tijdens deze overdenkingen zakte Sparta overigens wel erg ver in. Om zo rond de 60e minuut al de zandzakken voor de deur te leggen is over het algemeen vragen om moeilijkheden. Zeker in het voetbal. Tannane schoot zonder banaan een vrije trap in de muur. Bazoer (zou hij wel een banaan gegeten hebben in de rust? Of zou het meer een kersenman zijn?) schoot luttele minuten later hard op de lat. Met andere woorden, de 1-1 hing in de lucht als fruit aan de boom. Fraser had echter nog een appeltje voor de dorst; Mijnans en Engels waren de pisang en Emegha en Heylen mochten de kastanjes uit het vuur halen. Een paar minuten later toonde Thy aan waarom hij onze oogappel is en zat Pasveer met de gebakken peren, 2-0. Sparta zette door en Emegha plukte de vruchten van goed werk van Meijers en schoot zijn eerste eredivisie-goal tegen de touwen. Jaja, dit Sparta is best te pruimen. De wedstrijd was daarna gespeeld en eigenlijk had Sparta de 4-0 en 5-0 moeten maken. Zelfs in de lekkerste appeltaart zit wel een pit.
Europa!
Nou ja, Europa…. Dan zal er eerst met Utrecht afgerekend moeten worden. En met Heerenveen. En Feyenoord. Maar als dat allemaal lukt lonkt Europa. Allemaal een prik en gaan met die banaan. Realistisch gezien hebben we natuurlijk helemaal niks in de play-offs (of Europa) te zoeken. Maar er zijn gekkere dingen gebeurt in het voetbal. En mochten we het onverhoopt niet halen is het natuurlijk alsnog een prachtig seizoen. Met één van de laagste begrotingen uit de eredivisie zijn we ruim voor het eind van het seizoen veilig. Dat verdient een pluim voor de gehele Sparta-organisatie. Twee jaar geleden hadden we net met 3-2 van Jong AZ verloren en stonden we aan de vooravond van een nacompetitie waar niemand echt heel veel vertrouwen in had. Het kan verkeren. Voor nu; Geniet ervan Spartanen!