Hallo Spartanen, hier een bericht van Semper. De beschrijving van de lucht is hier in Italië doorgaans dezelfde. Namelijk: prachtig azuurblauw. In Italië vraagt u zich af; wat doe je daar nou?
Tja Spartanen, een jaar geleden ben ik vertrokken naar Sicilië. Ik vond dat ik dat wel verdiend had na mijn pensionering. Mijn leven hier maakt dat ik qua Sparta-beleving in de lift naar beneden zit. Ik houd deze website bij en volg mijn club digitaal.
Natuurlijk, hier heb je ook voetbalclubs. Er is er zelfs één met twee aa’s in de naam: Trapani Calcio uit de Serie B. Vorig seizoen zijn ze gepromoveerd en ik was erbij; een gekkenhuis. Je koopt een kaartje voor 12 euro en dan zit je op de hoofdtribune tussen de Italiaanse Radio Rijnmond- verslaggevers. Zo’n gast vroeg in de rust aan mij wat ik van het optreden van de ‘Granata’s’ (bijnaam van Trapani) vond. Ik sprak geen woord Italiaans, was net gearriveerd. ‘Un piccolo Ajax’, stamelde ik. De verslaggever vond het prachtig en hij oreerde door zijn microfoon dat die gast uit Nederland Trapani vond spelen als Ajax. Ja hallo… een klein beetje zei ik toch? Of had ik mij niet goed uitgedrukt?
De Italianen zijn meesters in het opblazen van ‘gewoon een mening’ tot een lofzang die zijn weerga niet kent. Sentimenteel en gevoelig; dat zijn ze, de Italianen. Ik moet mij ook danig inhouden. Je kunt hier niet op z’n Rotterdams te werk gaan. Zoveel heb ik wel geleerd. Directheid wordt niet gewaardeerd. Je moet alles goed inkleden. Stroop smeren loont.
Italiaanse vrouwen dan. De vrouwen zien er met name op de zaterdagavond op hun paasbest uit. Het is wel jammer dat we thans in het maskertijdperk leven, maar aan alles komt een einde. Behalve aan de gracieuze vrouwenbenen wegstoken in high heels. De versoepelingen staan hier ook te gebeuren. De horeca komt langzaam op gang en afgelopen zondag zag je al mensen op het strand. Wat wel opvalt is dat iedereen moddervet is geworden door de lockdown. Ik ook, maar ik ben alweer mijn vetverbranding loopjes aan het doen. Dus nog effe dan ben ik weer het heertje.
De filmpjes van Sparta en dichter Derk Otte zijn niet aan mij besteed. Ik vind: je bent Spartaan tot de dood. In de normale situatie zou ik ‘gewoon’ verlengen. Daar hoef ik heus niet aan herinnert te worden door een filmpje. En ik zou het ook niet uitschreeuwen: kijk mij een goeie Spartaan zijn, omdat ik heb verlengd. Maar goed.. Spartanen, ieder zijn meug. Zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar dat wordt te lang.
Wellicht dat ik dit seizoen er nog wel een Spartaanse Mening op deze website uitgooi. In het hoofdgebouw zullen ze wel juichen, nu ze weten dat ik op Sicilië zit. Met name Henk van Stee. ‘Je gaat mij toch niet lopen stalken hé”, zei hij destijds. Want ja, als het slecht gaat dan moet je je muil opentrekken. Dan sta ik op zijn bureau. Altijd gedaan. Nou Henk, wees gerust van mij heb je (even) geen last.
Ik vind ITWM de laatste tijd een beetje braaf worden. Mis het luis in de pels gevoel. Natuurlijk: als er aanleiding toe is dan zal de redactie niet schromen de zaag erin te zetten. Weet ik ook wel. Nu even zwaaien naar mijn overbuurvrouw. Ze gaat de hond uitlaten. Heeft ze toch hakjes en een kort rokje aan? Kijk dat bedoel ik nou Spartanen..bella Italia. Volgende keer wat meer over de maffia. Want die is hier zichtbaar en voelbaar aanwezig. De kranten staan er elke dag vol mee. En ook op tv zie je de gearresteerden open en bloot op het scherm. Anders dan in Nederland. Daarover en meer wellicht een volgende keer.
Voor nu, addio Spartanen. Blijf gezond.
