De start van de
wedstrijd tussen Jong Ajax en Sparta kan als pover worden omschreven.
Wat wil je ook van Sparta-kant als je begint met vijf louter verdedigend
denkende spelers. We noemen Saksela, Wuytens, Vriends, Auassar en
Wijnaldum. Wat denk je dan als trainer Henk Fräser denken wij dan
van ITWM. Wat speelt er in zijn hoofd? Alles tegenhouden? Op de
counter? Behoudend spelen?
De counter werd
mondjesmaat door Sparta gebezigd. Nadat Kaj Sierhuis voor Ajax op
Kortsmit stuitte, kwam Sparta er snel uit. Met vier man. Veldwijk
produceerde een rolletje. Nee, het was koploper-onwaardig voetbal.
Zou de uitspraak van Henk van Stee (‘blij met vier punten uit
laatste twee wedstrijden’) in het achterhoofd zitten? Gokken op een
gelijkspelletje. Dan moest er na de 20
e minuut wel
gescoord gaan worden. Want dat deed Ajax. Via een afstandschot van
aanvoerder Dani de Wit. Die wel heel vrij kon aanleggen. Sparta
stelde er weinig tot niets tegenover. Ja, het volgde Ajax in een
snelle wissel. Een gedurfde zet van Fräser. Hij haalde in de 37
e
minuut verdediger Giliano Wijnaldum eruit voor spits Halil
Dervisoglu. Na drie minuten stichtte Dervisoglu gevaar. Waarom niet
direct met deze opstelling beginnen, denken wij dan.
Waarom in het begin
een zo klinische benadering? Zo slap. Lusteloos. Je kunt het edele
voetbalspel ook benaderen als een goede vrijpartij. Als seks. En dan
niet recht-toe-recht-aan. Condoompje eromheen en penetreren maar.
Stopwatch erbij. Voor de noodzakelijk periodisering. De Raymond
Verheijen-vrijmethode of de Pepijn Lijnders-liefde. Berekenend.
Hartslagmeter op het blote lijf. Op 7,15 minuut verplicht klaarkomen.
De volgende dag langs de huisarts. Afkoelen in een ijsbad. Nee!
Voetballen met
passie! Met aanvalsstoten en terugval. Ruwe handelingen gecombineerd
met tedere strelingen. Fluwelen wreven. Gevoelige balletjes en
oorlelletjes. Dan de één boven, dan weer de ander. Tegendraads.
Omgekeerd. 69 verschillende bewegingen. Nattigheid. Vloeiende
bewegingen afwisselend met gestuntel. Dan weer hard, dan weer zacht.
Gepiel in de kleine ruimte. Kort draaien, lange halen. Een mispeer,
maar ook een rake klap. Natrillend. Lillend. Om uiteindelijk, na 90
minuten, bevredigd achterover te leunen. Ongeacht het resultaat of
de orgasmemeter. Beetje besmeurd. Lekker spel om later over na te
denken met een glimlach. Lust. Liefde. Passie. Sparta. Het gebeurt slechts thuis. Seks in eigen stadion. Op momenten oogstrelend.
Nee, dan het voetbal
van Sparta op De Toekomst. De eerste helft: zaaddodend. De tweede
helft met een nieuwe keeper onder de lat bij Ajax, omdat Kotarski met
een gehavende hand naar het ziekenhuis moest, nog minder
opwindend. De kansen waren voor Ajax. Zij wel lustig combinerend.
Rayhi gaf een tegenstootje na een combi met Veldwijk. Rakelings
naast. In de 67
e minuut weer. Ach, het was eigenlijk al
voorbestemd. De 2-0 van Ajax. Door de van en met links opstomende
Vaclav Cherny. In het hoekje geplaatst. Niet aangepakt. Niet veel
later, bijna nog een keer. 3-0 werd het niet.
Zeker is dat Sparta
de vierde uitwedstrijd op echt gras niet de volle punten pakt. Tegen FC
Twente, Go Ahead Eagles, FC Twente en nu Ajax qua resultaten
bedroevend. Alsof echt gras als schaamhaar de spelers tegenstaat. Wat
is er mis met natuurlijke haargroei? Worstel je door de mat heen naar
de zilte en zalige vrucht van genot. Niet dat gemot, zoals tegen de
jonkies uit Amsterdam.
Geen enkele
Sparta-sterkhouder kon weerstand bieden aan het jeugdig elan. Royston
Drenthe? Nope. Drenthe speelde als een hunebed. Groots aanwezig.
Veel bekijks. Weinig functioneel en alleen goed voor een prent.
Veldwijk? Kruip lekker in bed bij Monica. Vergeet de spreekkoren en
leer van bovenstaande. Geen rollertjes. Geen buitenspel. Geen
doelnet, maar een pikant visnetje. Zalige Kerst. Rayhi dan? Paar
aardige ballen. Gewisseld voor Verhaar. Dat zegt veel. Zo niet alles.
De koppositie is
vergeven aan Go Ahead Eagles. We staan tweede. Evenveel punten als FC
Twente. 38 punten in totaal. Wat wil dat zeggen? Dat we een redelijke
tot goede eerste competitiehelft hebben gedraaid. Gezien het
resultaat dan. Qua veldspel kan het nog stukken beter. Een goede
minnaar zijn we nog niet. Maar beminnen doen we. En klaarkomen zullen
we!
(Foto bij verslag is van Thijs Verwoerd).