Sparta heeft gisteren (uiteindelijk) volkomen verdiend met 4-2 gewonnen
van Jong FC Utrecht. Veldwijk speelde een grote rol en scoorde de
laatste drie goals. De eerste Sparta goal werd in eerste instantie
toegekend aan Auassar maar
bleek een eigen goal. Sparta is dus nog altijd zonder puntverlies in de
thuiswedstrijden. Een kampioen waardig. Maar zover is het natuurlijk nog
lang niet. Er ging gisteren tegen de nummer laatst (!) toch weer te
veel mis om zelfverklaard kampioenskandidaat te zijn.
Eerste kwartier
Sparta begon ongelofelijk slap aan de wedstrijd. Voorin was het aftasten, dat is op zich nog wel logisch. Maar achterin was het vanaf het begin kommer en kwel. Jong Utrecht dartelde door onze verdediging en binnen 15 minuten stond het 0-2. Bij de 0-1 was Drenthe op links in geen velden of wegen te bekennen en moest Martis na een verloren kopduel (tevergeefs) in de achtervolging. Hij kwam te laat om de voorzet te blokkeren en vlak voor Kortsmit stonden zowel Wuytens als Saksela te slapen. De 0-2 was nog schrijnender. Martis wilde een bal onderscheppen, dat mislukte, waarna hij wederom (tevergeefs) in de achtervolging moest. Kortsmit redde half, de bal lag voor het intikken maar Mallahi stapte (onbegrijpelijk) op de bal. Maar ach, Saksela had er verder ook weinig behoefte aan om de bal op te ruimen dus Venema was de lachende derde, 0-2. Zowel Saksela als Martis zagen er dus bij beide goals niet goed uit, maar laatstgenoemde speelde buiten deze momenten om sowieso een zeer ongelukkige wedstrijd. Hij werd dan ook na 26 minuten al gewisseld. Toch willen we hier een lans breken voor Martis. Fraser geeft namelijk na de wedstrijd aan Martis in de rust keihard te hebben aangepakt. En dat hij dat “voor zijn eigen bestwil” had gedaan. Holle retoriek van een trainer die zijn eigen falen daarmee probeert te maskeren. Vorige week al die kutwissel (Spierings voor de geblesseerde Rahyi) en gisteren wordt er wederom zeer kansloos en inspiratieloos gestart door Sparta. Dat ligt natuurlijk ook aan de spelers, maar de coach stuurt wel dit elftal het veld in. Om Martis dan maar de Zwarte Piet toe te schuiven is veel te gemakkelijk, het hele elftal speelde kut en Martis heeft het tot nu naar behoren gedaan. Het is niet eens het grootste talent van Sparta maar hij speelt vaak omdat Vriends vaker geblesseerd dan fit is. Bovendien leek het erop dat Drenthe na de wissel nog verder naar voren ging spelen en Wijnaldum (in tegenstelling tot Martis) meer aan de zijlijn geplakt stond. Dus met de wissel ging we en passant van een 3-5-2/5-3-2 naar een puur 4-3-3 systeem. Dus het lag heus niet allemaal aan Martis. Daarmee ontkennen wij niet dat hij klote speelde, maar wat ons betreft mag een jonge speler dat overkomen.
4-3-3
Nog even over dat 4-3-3. Ondergetekend redactielid was lange tijd van mening dat kleine nuances eigenlijk geen verschil zouden mogen maken maar wellicht moet die mening herzien worden. Wijnaldum ging als een veel klassiekere linksback te werk dan Martis dat deed, Drenthe ging wat verder naar voren spelen en Auassar en Wuytens gingen van zonedekking naar mandekking. En ineens begon het te lopen. Zoals we dat ook al tegen bijvoorbeeld FC Dordrecht en FC Twente zagen. Misschien moet Fraser toch maar eens afstappen van dat behoudende systeem. Iemand als Duarte zie je gewoon opleven bij 4-3-3 en voor Verhaar is het zijn tweede natuur. Met een beetje goede wil zagen we het (in de Jupiler League) succesvolle systeem van Pastoor terug. Gewoon 4 verdedigers, 2 controleurs, een spelmaker en in principe 3 aanvallers.
3-2
Zoals gezegd, het ging lopen. De spelers begonnen elkaar te vinden en de zwaktes van Jong Utrecht kwamen ineens aan het licht. Verhaar en Dervisoglu kwamen wat beter in de wedstrijd en rond het half uur kreeg Sparta een corner. Lekker hoor, dat Dijkstra inmiddels bij NEC speelt. Want die corners werden we toch met zijn allen wel een beetje moe van. Inmiddels neemt Verhaar ze gewoon weer en dat blijkt een wapen. Wederom een prima corner van “Spangenaar” Thomas, Auassar brengt hem terug en Van der Meer (Rick van der Meer olé olé) frommelt hem in zijn eigen goal, 1-2. Rick van der Meer (olé olé) gaat daarna het duel met Veldwijk ongelukkig aan en de scheids wijst naar de stip. Tegen alle voetbalwetten in knalt onze spits de bal zelf tegen de touwen. En binnen mum van tijd scoort Veldwijk ook zijn tweede van de avond, na een vlotte combinatie tussen Drenthe, Dervisoglu, Verhaar en wederom Dervisoglu is onze spits er als de kippen bij. Binnen een minuut of zeven buigt Sparta de 0-2 om in een 3-2 voorsprong. Natuurlijk overheerst op dat moment de blijdschap op de tribune, maar je vraagt je (wederom) af waar je in het eerste kwartier eigenlijk naar hebt zitten kijken.
Eindbaas
Zeven wedstrijden op rij scoorde hij alweer. We kunnen niet anders zeggen dan dat Veldwijk inmiddels een fenomeen begint te worden. Zijn carrière zat natuurlijk toch een beetje in het slop, maar bij Sparta leeft hij weer helemaal op. Het zal Monica deugd doen. Veldwijk speelde sterk, was in de combinatie prima en scoorde natuurlijk drie keer (waarbij hij Dervisoglu best even mag bedanken) maar buiten dat pakken we er nog één ander moment uit; Sparta krijgt in de tweede helft een vrije trap recht voor het doel. Drenthe en Verhaar staan wat te bakkeleien over wie die vrije trap nou gaat nemen. Veldwijk kijkt het even aan, loopt ernaartoe, zegt iets tegen Drenthe waarna alles in de kiem gesmoord is. Natuurlijk overwicht. Zoals het een aanvoerder betaamt. Was hij er maar bij geweest in 2016 in Almelo.
Eindbaas II
Normaal heb je maar één eindbaas, maar Sparta had er gisteren twee. Harroui speelde een geweldige pot. Hij doet in sommige opzichten aan Strootman denken. Als er een pass onderschept kon worden was het Harroui die het deed. Die jongen komt er wel. Eigenlijk onbegrijpelijk dat hij op de reservelijst staat voor Oranje onder 20, maar wij van ITWM vinden het wel best, we kunnen hem er prima bijhebben, volgende week in Nijmegen.
Uitspelen
Eigenlijk is het oneerlijk dat we er twee spelers uitpikken. Het hele elftal speelde een prima wedstrijd na de omzetting die Fraser in de 26e minuut deed. Een 3-2 voorsprong lijkt fragiel, maar de zege kwam geen moment meer in gevaar. Na de prachtige 4-2 van Veldwijk waren er zelfs kansen op meer. Verhaar wilde het te mooi doen, Wuytens vergat een prima corner van de ingevallen Duplan binnen te koppen en raakte vlak voor tijd ook nog eens de paal uit wederom een hoekschop van Duplan.
Kampioenskandidaat
Tja. Als je alle thuiswedstrijden wint en na pakweg één derde van de competitie bovenaan staat kan het bijna niet anders dan dat je lang mee gaat doen. Toch is het nog altijd niet overtuigend. Een Sparta zoals we dat in het laatste kwartier voor rust zagen is ijzersterk en nauwelijks te verslaan. Maar het Sparta van het eerste kwartier mag blij zijn als het bij de eerste vijf eindigt. Onze kracht is nog altijd lastig in te schatten. En de concurrentie is natuurlijk moordend. Go Ahead blijft winnen, Den Bosch haakt echt aan en ook FC Twente kunnen we natuurlijk niet uitvlakken. Of we aan het eind van het seizoen met die schaal in onze handen staan valt echt nog maar te bezien. Maar ook in een eventuele nacompetitie hoeven we zeker niet kansloos te zijn. Het is wel zaak om die diepe dalen in een wedstrijd eruit te krijgen. Te beginnen in Nijmegen, waar Sparta, zoals bekend, gehavend zal aantreden. Een lastige pot. Maar ook een belangrijke pot. Er zijn nog voldoende kaarten beschikbaar. Excuses zijn er niet echt, we spelen op een prima tijdstip. Je kan ook ’s ochtends op bezoek bij je schoonmoeder. Kopen die kaarten dus! Tot in Nijmegen!