In de Geest van Bok de Korver
Senioren
Rob Westerhof is geboren op 9 augustus 1943, Leo Beenhakker
op 2 augustus 1942, Dick Advocaat op 27 september 1947 en Cor Pot op 8 juni
1951. Het lot van Sparta ligt in handen van vier vijfenzestigplussers. Goed, we
hebben ook nog de spelers – de een wat jonger dan de ander (hallo, Michel
Breuer) – en een vijftiger als assistent-trainer en een veertiger als directeur,
maar de Spartaanse kar wordt getrokken door krasse knarren.Senioren moeten Sparta in de eredivisie houden.
Sparta zelf stamt van 1 april 1888 en bereikt dit jaar de
gezegende leeftijd van 130. In dat opzicht is het passenddat de voorzitter 74 jaar oud is, de
technische man 75, de hoofdtrainer 70 en zijn tweede man 66, maar jong is
anders.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben doorgaans onder de indruk van
het werk van Rob Westerhof. De president-commissaris van ons one-tier-board
(dat is Engels voor bestuur) bewaart de rust, straalt autoriteit uit, heeft een
netwerk van hier tot Hongkong en is niet te beroerd in te grijpen als de nood
aan de man is.
En ik prijs me gelukkig met de noeste arbeid van Leo
Beenhakker. Don Leo was al de genius achter het team waarmee Alex Pastoor naar
de eredivisie promoveerde, hij is nu ook de man die aan de basis staat van een Sparta
dat een serieuze gooi naar lijfsbehoud kan doen. Beenhakker regelde een
toptrainer en heeft zeker een dikke vinger in de pap gehad bij de komst van de
meeste tussentijdse – en broodnodige – versterkingen.
Ook met Dick Advocaat ben ik dik tevreden. Advocaat is een
bevlogen man en een klassetrainer. Alleen trainers van het allerhoogste niveau
kunnen in vier wedstrijden tijd het apathische zooitje dat tegen Feyenoord en
Groningen zoek werd gespeeld omtoveren in de gedreven knokploeg die Willem II zijn
wil op legde.
En ik ben ook blij met Cor Pot, want zonder Cor Pot geen
Dick Advocaat.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft berekend dat
een Nederlandse man gemiddeld 79,88 jaar oud wordt. Rob, Leo, Dick en Cor zijn
alle vier bovengemiddelde types en hebben nog genoeg jaren te gaan. Voor Sparta
en alle Spartanen valt te hopen dat ze zo lang mogelijk hun bovengemiddelde
kwaliteiten op het Kasteel blijven inzetten. Toch moeten we realistisch zijn en
onderkennen dat de Fab Four niet het eeuwige voetballeven hebben.
Het is nog maar iets meer dan twee jaar geleden dat Alex
Pastoor zijn contract bij Sparta tot medio 2018 verlengde. Daarbij ging Sparta
akkoord met het allesomvattende beleidsplan dat Pastoor voor Sparta op had
gesteld. Toen Pastoor op non-actief werd gesteld, verklaarde directeur Manfred
Laros de werkwijze van Pastoor niet overboord te willen zetten, maar sinds de
komst van Advocaat lijkt de complete erfenis van Pastoor bij het grof vuil te
zijn gezet. Al is het maar, omdat belangrijke delen van de visie Pastoor voor
geen meter werkten. Ik noem de scouting en het transferbeleid.
Voor nu heeft Sparta een noodverband gelegd waarvan we
moeten hopen dat het een half jaar houdt. Leo Beenhakker is aan de slag gegaan.
Advocaat, Pot en Grim zijn gekomen en vijf spelers zijn gehuurd. De
kwaliteitsimpuls lijkt effect te hebben. De Spartaanse degradatiezorgen zijn
nog steeds groot, maar het voetbal is weer om aan te gluren en er is hoop op
handhaving. Wellicht klaart Dick Advocaat de klus en blijft Sparta in de
eredivisie. Wellicht ook niet.
En dan? Dan wat? Wat dan? Dick Advocaat stopt en wordt
vervangen door Fred Grim, zoveel lijkt zeker. Maar van welke spelers wordt Grim
trainer? Medio 2018 lopen de (huur)contracten van Breuer, Proschwitz, Van
Moorsel, Fischer, Nienhuis, Vriends, Nelom, Huth, Brogno, Sanusi, Goodwin, Dos
Santos, Ahannach, Friday en Alhaft af. En Kortsmit wil zelf weg. De Technisch
Directeur – wie dat ook mag zijn – moet aan de slag, dat is duidelijk.
Als nu geen actie wordt ondernomen zit Sparta deze zomer zonder
beleid en zonder spelers. De kans is groot dat de grijze brigade dan weer
opgetrommeld wordt; Rob Westerhof bedenkt een list en Leo Beenhakker belt een
handvol spelers. Goede kans dat dat werkt, maar beter zet Sparta een structuur neer
die de club niet meer afhankelijk maakt van eenlingen, toevalligheden, noodgrepen
en de welwillendheid van een beperkte groep Sparta goed gezinde voetbalveteranen.
Een structuur, waarin de kennis en ervaring van mannen als Rob, Leo, Dick en
Cor bewaard blijft en overgedragen wordt aan nieuwe Spartaanse bestuurders. Een
structuur, waarmee Sparta niet om de zoveel tijd in een paniekstuip moet
schieten, maar waarmee mijn club tegen een stootje kan. Doe je best, Rob!
Frank