De derby werd net niet gewonnen. 1
minuut voor het verstrijken van de blessuretijd wist de ploeg van het getergde
Feyenoord een afgang te voorkomen. Het uitvak baalde volop. Na 19 jaar had het
weer zover kunnen zijn. Sparta bezweek uiteindelijk voor het pompende Feyenoord
en zag de winst in rook opgaan.
Vooraf zouden veel Spartanen getekend
hebben voor een punt op Zuid. En toch, veel supporters wisten ook dat hun club
een prima voorbereiding gekend had. Dit in tegenstelling tot die club die een
zes keer hogere begroting heeft. De stemming voorafgaand aan de wedstrijd was
dus opperbest en de Spartaanse sterren leken ditmaal goed te staan. Het was
immers al weer 19 jaar geleden dat Sparta op Zuid er met de volle winst vandoor
ging en gek genoeg, daarvoor had het ook 19 jaar geduurd voordat de
Kasteelheren in de Kuip wisten te winnen. Omdat de cyclus weer op 19 jaar
stond, het bijgeloof in de hoofden van voetbalsupporters altijd op hol slaat,
leken veel fans uit Rotterdam-West er dan ook in te geloven!
Dit leidde tot een volledig uitverkocht
uitvak van 1.200 Spartanen op de tribune, die gek genoeg vernoemd is naar een
ex-Sparta trainer. Ze lieten zich goed
gelden, maar daarover later meer in dit verslag.
Bij aanvang van de wedstrijd had Sparta
het nogal zwaar. Vooral Abels had het lastig met de steeds maar vrij en frivool
spelende Sinesterra. Dat leidde in de beginfase tot wat hachelijke situaties
waardoor het door goed werk van de terecht opgestelde Coremans geen 1-0 of 2-0
werd.
De stadsderby kwam echter na een 10
minuten spelen al in een andere fase terecht waar Sparta gedurende een half uur
lang nagenoeg gelijkwaardig aan Feyenoord was. Misschien nog wel wat beter als
gekeken werd naar de vastberadenheid die steeds meer grip kreeg op de ploeg van
Fräser. De coach, die dit jaar 60 x wil scoren met zijn team, had een 4-4-2 opstelling
de weide ingestuurd en zag dat het middenveld volop grip had. Vooral Harroui en
Smeets waren de uitblinkers aan de zijde van Rotterdam-West. In de laatste 5
minuten van de eerste helft vond de ploeg zich uit Zuid weer aardig. Coremans
en ook Abels, ditmaal wel te sterk voor Sinesterra wisten een achterstand te
voorkomen.
Het alom geprezen legioen van Rotterdamse havenarbeiders
ondersteund door een grote kolonne provincialen uit het Zuiden en Oosten des
lands was allerminst tevreden met de prestaties van hun helden. Als je dan
vocaal ook nog eens overtroeft wordt door een uitvak vol met kosmopolitische en
eigenzinnige Rotterdammers die niets met jou club op hebben, dan voel je je
toch wel een beetje bekeken in eigen stadion.
Zeker toen Sparta in de tweede helft brutaal
op voorsprong wist te komen door een doelpunt van Rayhi. Het leek aanvankelijk
geen doelpunt te worden, maar door verdedigend gepruts aan de zijde van Feyenoord,
een nimmer opgevende Bryan Smeets, een niet geheel sterk keepende Vermeer, wist
Rayhi de netten van het vijandelijk doel te doen bewegen. 0-1, zou het dan
toch?
De wedstrijd keuvelde nog even door waarbij
Sparta zich in die fase echt sterker dan de opponent uit Zuid waande. Helaas
was dit van korte duur. Net voordat Sparta Veldwijk, voor de wat flets acterende
Dervisoglu, inbracht kreeg de thuisploeg
twee enorme kansen. Coremans voorkwam met een prachtige safe een doelpunt van
Haps, Berghuis – geheel vrijstaand- kopte net mis. In die fase kreeg Sparta nog
wel een mogelijkheid om uit te breken, maar dit werd op straffe van geel voorkomen
door Botteghin. Uiteindelijk was het de beste speler aan Feyenoord zijde die de
gelijkmaker scoorde. Berghuis schoof de bal erin in een rommelige 16 meter.
Uiteindelijk waren dan ook de supporters van Feyenoord in eigen huis een keer
te horen. Dat wakkerde het derbygevoel goed aan!
Nadat de uitermate goed voetballende “Appie”
Harroui het veld geblesseerd verliet kreeg Sparta wederom een niet te missen
kans. Uit een snelle counter gaf de hardwerkende Ache het pasje dat Lars
Veldwijk nodig had om Vermeer te
verschalken. 1-2 voor Sparta en opnieuw op voorsprong.
Vanaf dat moment werd het veldspel met het
verstrijken van de tijd t er niet beter op te worden. Sparta hield stand, maar
naarmate de tijd verstreek werd de thuisploeg sterker en sterker. Door de vele
blessures, met name aan Feyenoord zijde, werd er behoorlijk wat tijd
bijgetrokken door de Dordtse scheidsrechter Makkelie. Dat werden er maar liefst
6. Inmiddels was het voor Feyenoord een kwestie van pompen of verzuipen
geworden. Alles ging de 16 in om de gelijkmaker alsnog te forceren. Tot
verdriet van alles was Sparta was lukte dit in de 95e minuut van de
wedstrijd, waar de ingevallen Larsson de 2-2 er in schoot. De drie punten
werden teruggebracht naar 1 punt. Nog steeds knap, maar wel erg jammer. De teleurstelling
overheerste bij spelers, maar ook in het uitvak dat vandaag reclame had gemaakt
hoe je de ploeg moet aanmoedigen.
Al met al kunnen we terugkijken op een
behoorlijke rentree op het hoogste niveau. Elk punt in een uitwedstrijd moeten
we dit seizoen namelijk koesteren. Zeker
als deze gehaald worden bij een club uit de traditionele Top3 van de eredivisie.
Verder een groot compliment aan onze eigen supporters, waarvan velen voor de
eerste keer sinds jaren hun ongegronde Kuipvrees overboord wisten te zetten. Zij
konden zien dat het bezoeken van de derby een wedstrijd is waar je als Spartaan
gewoon bij moet zijn. Na de wedstrijd was het overigens een schitterend gezicht
dat de supporters van beide partijen getooid in voetbalshirts van hun favorieten,
zonder dat ze ook maar iets met elkaar op hebben, gemoedelijk het stadion verlieten
zonder elkaar in de haren te vliegen. Het is mooi dat de derby weer in ere is
hersteld. Op naar komende vrijdag, waar we op ons eigen Kasteel – dat naar verwachting
helemaal vol zal zitten – de Venlose voetbalvereniging op bezoek komt.