Wat leefde ik ernaartoe! Sparta tegen Feyenoord, dit was een werkweek met voorpret. Zaterdagochtend naar mijn zoon zijn wedstrijd kijken, in de avond een groot feest. En zondag, met een stevige kater samen met mijn zoon en vrienden klaar voor de enige echte derby!
Ik voelde het aankomen, geen Sparta-Feyenoord, geen amateurvoetbal en het huwelijksfeest ging ook niet door. Alles werd vanaf dat moment anders….
Normaal sta ik aan het fanatieke front. Vak 15 Dennis Neville, bovenin, samen met mijn zoon en al jaren met mijn vrienden, Spartanen tot op het bot!
Mijn eerste wedstrijden pakte ik tijdens de Rijkaard periode. Een beetje onwennig, weinig voetbalverstand maar onder de indruk van de sfeer. Dat voelde goed zeg, iets wat ik nooit had verwacht. Gebroederlijk, gezellig maar vooral iedereen was welkom.
Promotie in Helmond, halve finale beker tegen Utrecht, degradatie in 2010, kampioen in 2016, de play-of wedstrijd tegen Emmen en natuurlijk vorig jaar! Wanneer ik het kasteel binnen loop, voel ik me thuis, het voelt vertrouwd. Biertje halen, trap omhoog en altijd hetzelfde plekje. Wat ben ik gaan houden van onze club!
Deze dagen ben ik amper met voetbal bezig. Nu sta ik aan een ander front. Op een ic, heel veel zieke mensen die iedere seconde vechten voor hun leven. Ik werk al jaren in de acute zorg maar dit is van een heel ander niveau. Alle ingrediënten voor een oorlogssituatie zijn aanwezig. Heel veel zieke mensen, gebrek aan spullen, gebrek aan personeel en het gevaar voor jezelf. Veel zieken, doden en baanverlies, alles zal anders zijn. Zo kwetsbaar als nu, dat zijn we niet meer geweest sinds de Watersnoodramp en WOII. Toch werk ik met veel vertrouwen. Wetend dat alles weer een keer goed gaat komen, onze kinderen de dans ontspringen en dat onze samenleving de gelederen sluit. We komen er wel. Dat geeft rust en ook trots. Trots dat we het als samenleving gaan overwinnen.
Zoals ik schreef, ik ben nu niet met voetbal bezig maar wel een beetje met Sparta! Na een drukke dienst kijk ik graag op You Tube naar samenvattingen. Ik voel de sfeer, proef het bier en hoor mijn vrienden om me heen. Trots kijkend naar mijn zoon, blij hoe hij geniet. Dit geeft me energie en motivatie! Nog een paar maanden keihard werken, gezond blijven en vooral hoop houden.
Spartanen, dank jullie voor al die mooie momenten, deze momenten geven mij kracht en energie!
Tot over een paar maanden. Enne….. stayathome en houd afstand!
Pas goed op jezelf! Ramon