In zwarte Jules Deelder-shirtjes verzuimde Sparta het om Fortuna een klap uit te delen. Het bleef in Sittard 0-0. Daarmee komen we op 34 punten. Voor Sparta rest voor nu niets anders dan, ondanks het gelijkspel, feest te vieren tot diep in de nacht. En de nacht zelf te vieren. Zoals Deelder het wilde. Leer ook deze spreuk van hem: “Wat nergens op lijkt is echt.”
Sparta begon de wedstrijd met de gevestigde namen. Dus Olij (gefeliciteerd met de uitverkiezing als speler van de maand januari bij ESPN), Sambo, Abels, Auassar, Pinto, De Guzman, Namli, Kitolano, Verschueren, Lauritsen en Van Crooij. Solide. Maar twee echte aanvallers. Jonkies en newbies op de bank. Een beetje zoals Wiljan Vloet ooit zijn elftal samenstelde. Geen franje. Vanuit de organisaaatie. Of is dat vloeken op Het Kasteel? Onder Vloet speelde Sparta toen betonvoetbal zonder dat het resultaat opleverde. Onder Steijn speelt Sparta fris voetbal met resultaat. Al zien we daar de laatste wedstrijden minder van. En tegen Fortuna Sittard bar weinig. Mijnans is verdwenen, dat scheelt ook. De zogeheten slok op de borrel. En we weten dat er tijdens de vroege busreis (die oldschoole) flink wat borrels, al voor de wedstrijd dus, zijn ingenomen.
Energiek begin, dat kakt later dan weer in
De wedstrijd dan. Een energiek begin. Van zowel Fortuna als onze mannen in het zwart. De scheidsrechters renden rond in lichtblauwe tenues. Het begon bij Van Crooij, buitenspel. Daarna Yilmaz van grote afstand, maar ja, Ole, wij hebben Olij. Onze keeper wist ook raad met de knallen van Bistrovic. Na die eerste tien minuten van beide kanten lekker voetbal, kakte het in. Sjoerd Ars (td van Fortuna) en Nigel de Jong (td van Oranje) zagen dat op de tribune ook. Mico Pinto ging qua loopbeweging en passing vaak de fout in. Dan deed Ivo Pinto, die van Fortuna, het een stukje beter. Na bijna een half uur spelen fabriceerde Lauritsen een kopballetje. Maar vol raken met het hoofd deed onze spits hem niet. Van Crooij schoot nog een keer voorlangs. Fortuna-speler Cox moest na een luchtduel met onze Sambo naar lucht happen.
Manier van Gert-Jan Verbeek zou beter zijn
Toeschouwers hapten in gratis donuts in de vorm van krakelingen. Er vielen zelfs toeschouwers op de tribune in slaap. De wedstrijd hield niet over. Wat Sparta wel goed deed, al was het met enig risico, was het doorschuiven van een centrale verdediger naar het middenveld in de aanval. 1 op 1 bij balbezit dus, met de bedoeling dat Verschueren, op de nummer 10 positie, voor gevaar zou zorgen. Maar die insteek bleek vooral gevaarlijk voor Sparta zelf. “Ze wisten de bal niet in bezit te houden”, analyseerde Gert-Jan Verbeek terecht. Misschien hadden we wat meer de manier van Verbeek moeten kiezen. Die is van de botte bijl. De beste man bouwt met zijn blote mannenklauwen huizen van hout in afgelegen bossen. Klooft hout voor de open haard bij min 10 graden Celsius. Rijdt tussendoor de Elfstedentocht in een wollen onderbroek. Ruw. Onversneden. Behaard. En passievol.
Vermeende penalty? Alle protesterende Fortuna-spelers naar Turkije, hand eraf
Zo zou Sparta moeten voetballen. Iets minder berekenend. Op gevoel. Nu leek het al aan het einde van de eerste helft of Sparta tevreden was met een 0-0 tussenstand. Die werd bijna niet bereikt, omdat een bal van Auassar tegen de hand zou zijn geweest. Afgaand op de protesten van de Fortuna-spelers. Niets van dat, wuifde scheidsrechter Allard Lindhout (geen brandhout voor Verbeek) een vermeende penalty weg. Terecht. Arm was langs het lichaam. Voor straf moeten alle heftig protesterende Fortuna-spelers naar het land Turkije toe. Stelen is strafbaar (gestolen strafschoppen ook). Daar weten ze wel raad met dievenhanden, volgens de sharia. Amputeren, afhakken. Geintje…
Beter spelbeeld in de tweede helft? Neen.
Na rust kwam bij Fortuna Erdogan in het veld voor Ferati die vlak voor rust last had van zijn maagstreek. Hij lag kermend op de grond. De poëzie was trouwens niet alleen in de wedstrijdtenues terug te vinden. Bij een niet geziene mogelijkheid om te spelen door De Guzman bijvoorbeeld. De Guzman koos anders. Hans Anders. Enfin. In de rust krikte Prins Carnaval met een penalty nog de sfeer wat op. Zou de tweede helft een beter spelbeeld laten zien? Neen, was al direct het antwoord. Yilmaz ging direct vol gas, weer was het net niet. Een kopballetje van Kitolano na een goede voorzet van Van Crooij was ook niet om over naar Rotterdam te schrijven. Arno Verschueren liet een voorzet in de armen van keeper Pandur belanden.
Fortuna-fase duurde maar even. Olij maakt ons weer blij
Ondanks de regen en kou noopte het troosteloze spel Fortuna Sittard-trainer Velazquez om zijn jasje, a la Hans Kraay jr, weg te gooien. Carnaval is er niets bij. Tussendoor schoot de Portugees Embalo de bal naast. Olij keek hem dat. Olij keepte weer puik. Hij maakte slechts een foutje op zo’n hard schot van Bistrovic. Direct erna redde hij knap. Rond de 70e minuut was Sparta het even helemaal kwijt en kreeg Fortuna de geest. We waren in de Fortuna-fase aanbeland. Gelukkig duurde die fase niet lang.
9e wedstrijd op rij zonder nederlaag. Het wringt, toch, maar willen niet dat het stopt
Namli was erna dichtbij een doelpunt. Hij ging goed Cox (familie van Gerard?) voorbij, maar stuitte op de doelman. De grootste kans van Sparta in de tweede helft. In de 76e minuut werd Namli vervangen voor Tahiri. Toch opvallend dat deze 22-jarige aanvaller de voorkeur geniet boven de gehaalde Noor Melkersen. Steijn zal er zijn redenen voor hebben. Bij Fortuna gokte ze op het inbrengen van Paul Gladon. Deze engnek kennen wij in Rotterdam maar al te goed. Hij zorgde ook niet voor gevaar. Sparta werkte naar een 0-0 eindstand toe. Dat betekende de 9e wedstrijd op rij zonder nederlaag. Maar wat de Sparta-supporters vooral zagen is de wegvloeiende krachten in het spel. Alsof er lucht uit een zo vrolijk opgeblazen ballon aan het lopen is. Alsof, zoals zangeres Maan het zingt in haar nummer Stiekem, het lopende vuurtje langzaam uit de hand loopt. Dat je wil dat het eindigt, maar niet dat het stopt.