De eerste thuiswedstrijd na de winter-WK-stop van 2022 is voor Sparta uitgelopen op een lichte teleurstelling. Waren we na het puike gelijkspel tegen PSV, zaterdag in Eindhoven licht euforisch. Na het bekerduel van hedenavond tegen dezelfde tegenstander kwam weer het besef dat we niet altijd resultaat kunnen halen.
Een frisse start na de winterstop was bij Sparta ook fysiek een frisse start. De zure pisplaten op de wc’s onder de Denis Neville-tribune waren vervangen door een gloednieuw hedendaagse toilet, met ware wasbakken en zowaar diverse schijthokjes. Er kan nu eindelijk bij Sparta op een nette wijze gepoept worden. De zeik loopt nu niet meer over je eigen schoenen, maar netjes in de daarvoor bedoelde witte wandbak. Wat ook al nieuw was, waren de toegangspoorten van de tribunes. Nou ja nieuw, er ontbrak bij sommige hekken spiralen om hekken goed af te kunnen sluiten. En bij de kaartcontrole lukte het niet iedere supporter direct goed om de barcode van de seizoenskaarten op de juiste manier onder een scanner te krijgen.
Niet meeliften in het groene licht van je voorganger
Stewards vonden het ook nog maar onduidelijk. Maar eveneens is geduld een schone zaak. Supporters aan de poort die hun voorbijganger door het groene licht zagen wandelen, moesten eerst even wachten tot de kleur verdween en dan pas hun eigen pas of toegangskaart onder de scanner leggen. Niet meeliften in het groene licht van je voorganger. Enfin. Uitverkochte tribunes. De stemming was goed.
Sambo is zeker te weten beter dan Abels
Het begin van de wedstrijd voor Sparta minder. Eigenlijk een kopie van de wedstrijd van zaterdagavond. PSV was beter, drong aan, maar zonder echt een grote kans te krijgen. Sparta kwam helemaal niet voor de goal van Drommel, de reservekeeper van PSV die in het bekertoernooi mag keepen. Over hem later meer. In verdedigend opzicht viel bij Sparta vooral PSV-huurling Shurandy Sambo op. Een aanwinst voor ons, een aderlating voor de Eindhovenaren. Sambo, hoho, stopte aanvallen, dichtte gaten, tackelde aanvallers zoals Xavi Simons (familie van Sylvana trouwens?)en werkte als een paard. Is zeker te weten een betere speler dan onze Dirk Abels. En die is ook al goed.
Corners a la Mart Dijkstra zijn zo erg slecht
De enkele keer dat Sparta in de eerste helft gevaarlijk voor de dag kwam, is nauwelijks het vermelden waard. Kregen we een keer een corner dan werd die zo belabberd als Mart Dijkstra ooit nam, ingebracht. Mart Dijkstra en corners? De huidige speler van Harkemase Boys kon daar helemaal niets van. Schoot de bal op kniehoogte net bij de eerste paal. Dramatisch. Mocht Dijkstra, hopelijk in een verre toekomst, ons komen te ontvallen dan hangen we de cornervlaggen halfstok. Zo erg was ie.
Olij verwijt zichzelf het eerste tegendoelpunt
De 35e minuut dan. Op de tribunes ging het al lang niet meer alleen over de wedstrijd. Relatiebreuken, Antillianen, Julian Sas in Bergen op Zoom, Ameland of Tinder, alles rolde over de tong. Een schot uit het niets eigenlijk. Een hard en goed schot ook van Xavi Simons. Hij was het die na een goede PSV-combinatie plotseling de bal achter Nick Olij schiet. Na de wedstrijd zegt Olij over het eerste doelpunt: ‘Ik kan mijzelf verwijten dat ik daar meer moet doen.’ Niet veel later is het juist Olij die erger voorkomt door El Ghazi van heel dichtbij van scoren af te houden. Sparta lijkt het kwijt te zijn tot aan de rust. Als dan vlak voor het rustsignaal ook Madueke niet wordt aangepakt bij zijn lichaamsschijnbewegingen (hoe doorzichtig, elke wedstrijd van hem dezelfde bewegingen en daarbij hulp krijgt van Bart Vriends die de bal net nog raakt, waardoor de bal van richting verandert en het doel in rolt, is het 2-0.
De vraag luidde: gaat gelijkmaker vallen. Het antwoord: neen.
Over en uit? Nee. Trainer Maurice Steijn brengt Koki Saito (sorry, niet Sani Kaito) voor Van Mullem en Sparta speelt ineens een stuk opportunistischer. Goed lopende aanvallen. Doorzetten. Collectief doorjagen. Ballen die nu wel goed tussen de linies vallen. Dat resulteert na dik een uur spelen in de aansluitingstreffer die door Arno Verschueren na knullig optreden van Drommel met een lobje werd gemaakt. Sparta kreeg de geest. Saito draaide als een wervelwind naar binnen en schoot, via de lat ook nog, maar net over. De vraag was: krijgen we de gelijkmaker nog? Neen. Wel bijna. De inzet van Tobias Lauritsen werd wel goed weggewerkt door Drommel. Olij ging in de absolute slotfase wel nog meer naar voren en bleef bij de afgeslagen bal gewoon voorin hangen. Hulde, hopen op een nieuwe lange bal. Dat is positief denken! Het bleef 1-2.
Stijgende Sparta-temperatuur even verkoeld. Met stijve tepels op naar Excelsior
Is dat heel erg? Nee, misschien juist wel lekker dat Sparta weer terug op aarde is. De euforie van het goedspelende Sparta wat getemperd. Even de warme kraan weer wat dichtdraaien. Koelte. Temperatuurdaling. Tepeltjes verharden. De focus ligt nu, en bij supporters al tijdens de wedstrijd, op de thuiswedstrijd van Excelsior. Deze club, door ons beschimpt met het oudste beroep ter wereld, terwijl die beroepsdaad gewoon soms hard nodig is in het leven, ligt ons niet. Het is ook alweer veel te lang geleden dat we thuis van Excelsior wonnen. Volgens niet bevestigde bronnen zo’n twintig jaar geleden. Nou ja, dat moet dus veranderen aanstaande zaterdag. Laten we opnieuw een frisse start maken dan. Welterusten.
!
