Wie louter afgaat op de 3-1 einduitslag, zou denken dat Sparta zijn reguliere nederlaag tegen en in Utrecht heeft behaald. De einduitslag toont echter geen juist beeld van de krachtsverhoudingen tussen de twee clubs. Sparta had wel degelijk kansen om een resultaat te halen. FC Utrecht speelde het slimmer en was efficiënter. We proberen de vinger op de zere plek te leggen. Wat ging er fout in deze wedstrijd?
Om te beginnen: scherpte in de beginfase. Wie in de 6e minuut niet een bal door het midden onderschept, vervolgens FC Utrecht op links laat opstomen, niet meeloopt met Taylor Booth die overduidelijk de intentie heeft om voor te gaan geven (verdedig naar de bal toe, loop er niet alleen naast) en bij de tweede paal spits Redan vrij laat, roept een tegengoal over zich af. Simpel geschreven: te laat of niet ingrijpen in voor de hand liggende spelsituaties van de tegenstander.
Rust van De Guzman werd node gemis
In het team van Henk Fraser draaide de tandem Toornstra – Klaiber wel, op Steijns middenveld die van Kitolano (overigens best goed spelend) en Van Mullem niet. De rust en ervarenheid van Jonathan De Guzman werd node gemist. Vito van Crooij was in zijn vrije trappen niet nauwkeurig en scherp genoeg. De bal verdween over de achterlijn of bij de tegenstander. De overtuiging dat de bal goed komt, ontbrak ook. Het collectieve jagen op de juiste momenten (meestal aangegeven na een seintje van De Guzman in andere wedstrijden) werd nagelaten.
Sparta kreeg na het eerste half uur de betere kansen
Tot de 26e minuut kreeg FC Utrecht de betere kansen. Een vrije trap van Toornstra (na een overtreding van Van Mullum op de uitbrekende Redan) leverde geen gevaar op. Na het eerste half uur was het Sparta die de kansen kreeg. Mijnans slingerde de bal de zestien meter in. Achtereenvolgens Verschueren, Lauritsen en Kitolano misten de daaruit voortkomende mogelijkheden. Soms was de tactiek van Sparta wel uitstekend. Bij het verdedigend uitstappen van Auassar, jaagde die met hulp van ploeggenoot goed door, waardoor Mijnans en Lauritsen een 1-2 konden opzetten aan Sparta’s linkerkant. De kopbal van laatstgenoemde Spartaan ging na de voorzet naast.
Aanvallen moet met alle linies kort op elkaar
Af en toe toonde een Sparta-aanval ook de onmacht van onze ploeg. Speelde Pinto eens hoog, kwam er na een enkele kaats niet meer uit dan dat. Restte er niets anders dan de bal helemaal weer terug op Olij te geven. Dan ben je dus geen meter opgeschoven, sterker nog, juist achteruit geschoven met een minuut minder tijd om iets aan de 1-0 achterstand te doen. Een kwestie van het juiste moment herkennen om collectief druk te zetten en aan te vallen. Dat aanvallen moet- en dat weten onze trainers maar al te goed- met alle linies kort op elkaar. Dan moeten Vriends en Auassar hun backs mee naar de middellijn nemen. Daar zagen we vlak voor rust Vriends nog wel een overtreding maken op Douvikas. Die was even aangeslagen, maar kon door. Voor rust leefde de hoop van Sparta op toen (na een handsbal van Lauritsen) Mijnans woest de bal ineens de bal het doel inschoot. Bas Nijhuis floot terecht voor hands. Derhalve een 1-0 ruststand.
Analist Vink: ‘Sparta had z’n dag niet’
Analist Marciano Vink zei het duidelijk: FC Utrecht speelde strijdvaardig, maar ook slordig. ,,Ze hebben niet de brille in de aanval. Je ziet dat bij Sparta, die hun dag niet hebben, de aanval veel meer over verschillende schijven gaat. Sparta mist de rust van De Guzman. Kitolano en Van Mullem hebben die minder. Je ziet ook de slimmigheid bij Van de Marel bij die kopkans voor Lauritsen. Hij loopt hem hinderlijk in de rug en dat is een overtreding die je als scheidsrechter niet kunt geven, want dan is het een penalty.” Ware woorden van Vink, voormalig topmiddenvelder van Ajax Genua en PSV. Off-topic even: volgens openbare bron Wikipedia won Vink in de nacht van zondag 16 januari 2011 met een inzet van 3,50 euro liefst 1,4 miljoen uit een spelautomaat in het Holland Casino van Amsterdam.
Aan de bal goed, verdedigend stukken minder
Het leek wel of Sparta in het begin van de tweede helft ook even off-topic was. Door slechte communicatie schopte Bart Vriends eerst de bal uit de handen van Nick Olij. De daaruit volgende corner werd in het vijfmeter-gebied gegeven. Olij, nog last van die schop?, kwam niet uit. 2-0. Terwijl de krachtsverhouding op minstens fiftyfifty lag. Dat zag je ook in het verdere verloop van de tweede helft. Sparta aan de bal goed, verdedigend minder. Met te weinig venijn in de afwerking. Kitolano tussen vijf FC Utrecht-verdedigers schoot net naast. Het kansentotaal kwam uiteindelijk op 21. Slechts drie kansen gingen tussen de palen. Voordat Sparta tot score kwam had Sean Klaiber met een afstandsschot – hallo Olij- Utrecht op 3-0 gezet. De voorzet van Pinto was goed. De kopbal, altijd naar beneden koppen naar de grond bij verre kopballen dames en heren, de keeper is minder snel naar de grond dan naar omhoog, van Kitolano doeltreffend. In de resterende tijd kon ook Engels -ingebracht voor Vriends – geen verdere kastanjes meer uit het vuur halen.
Het moet beter. Slimmer. Gewiekster.
Ook in de blessuretijd van zeven minuten ontbrak het aan gogme en absolute wil. Als Toornstra opzichtig opzoek gaat naar een overtreding om tijd te winnen, Nijhuis (dat had je kunnen verwachten) door laat spelen en dan de pass van Saito te hard is op Engels, dan breek je geen potten. Dat moet beter. Slimmer. Gewiekster. De frustraties dat Sparta nog niet zo ver is, leverde in de slotfase met Steijn. Van Crooij en Eerdhuijzen toch nog drie gele kaarten op.
Als Sparta de frustraties in die eindfase omzet in agressiviteit en wil om te winnen, dan gaat het volgende week zaterdagavond op Het Kasteel tegen Fortuna Sittard weer goed komen. Hopelijk zijn de lessen snel geleerd.
.
