De tweede seizoenshelft van 2020/2021 was één groot hoogtepunt, dat resulteerde in een prachtig feest op 16 mei 2021. Na Heerenveen – Sparta (einduitslag) 1-2 bereikte Sparta -na het beste seizoen sinds 1995/1996- de play-offs. Spontaan werden de spelers door de supporters bij Het Kasteel en het bereiken van de play-offs werd uitgebreid gevierd. Zie onder meer het foto’tje hierboven, waardoor je je met enig inlevingsvermogen terug kan laten voeren naar warme temperaturen en Spartaanse victorie. Het was zo mooi, dat we bijna -niet helemaal, maar toch bijna- vergaten dat we dat uitstekende Sparta niet vanaf de tribunes konden aanschouwen. Hoewel VVV thuis -voor zij die er bij waren- toch een extra hoogtepuntje was. Oh ja, dat ene potje in de play-offs vergeten we maar snel.
Er kwamen hier en daar nog wat miljoentjes binnen in 2021. Ook prima.
Verder was de eerste seizoenshelft van 2021/2022 helaas één groot dieptepunt. ‘We’ hoopten door te pakken. Niet per se hoger dan plek 8. Maar de hoop was dat toch wel ergens bivakkerend van plek 8 tot 12, voor het derde jaar financieel kerngezond, stiekem omhoog kijkend, lachend om degradatiezorgen, wat gevoelens hadden moeten worden uit een ver verleden. Op de achtergrond stijgen op de TV-ranglijst, een verbouwing van Het Kasteel waardoor de club meer financiële armslag zou krijgen en vooral sportief succesjes. Ver weg blijven van de onderste drie plekken, af en toe eens stunten tegen een topclub of toch weer eens echt strijden om die beker. En dat alles met publiek op de tribunes in een oase van bestuurlijke Spartaanse rust.
De droom bleek al snel te mooi om waar te zijn. Na de 8e plek van vorig seizoen verliep de zomer rommelig. Het was een voorbode voor wat komen ging. Het seizoen tot nu toe verliep dramatisch. Al snel waren de tribunes weer leeg. De ouderwetse Spartaanse bestuurlijke onrust kwam terug. Gedoe rondom Roks, Van Stee, Laros, medewerkers van de jeugdopleiding die anoniem klaagden, Fraser die wilde dat Van Stee bleef, niets bleef meer binnenskamers en een Sparta bestuur dat machteloos toe keek. De verbouwing van Het Kasteel bleef ver weg en de prestaties op het veld leken nergens op. Met een te zwakke selectie werden weinig punten gehaald met betonvoetbal dat pijn deed aan de ogen. Met pijn in ons hart namen we dit jaar ook nog afscheid van echte Spartanen als Aad Andriessen en Wout Holverda, die op relatief jonge leeftijd stierven.
Zelden heeft een kalenderjaar voorzien in twee zo verschillende Spartaanse gezichten. Dat kan anders in 2022. Hopelijk komt er bestuurlijke rust. Er is wat geld. Nijkamp gaat het uitgeven. Dalmau is de eerste, maar er moeten meer spelers volgen. Die moeten gaan zorgen voor een Spartaanse verlenging in de eredivisie. Met echt gras dat volgend seizoen gaat komen, moeten we vanaf januari 2022 weer omhoog gaan kijken. Tot die tijd oliebollen, champagne en Sparta Podcast van RTV Rijnmond die terugblikt op 2021, dat heel simpel samen te vatten is: de eerste 5 maanden waren top! De laatste 5 maanden waren zwaar klote.
Proost alvast Spartanen! Dat het op vele vlakken in 2022 weer beter moge worden!
