Het was van beide kanten erg slecht in Enschede. Het was voetballend de slechtste wedstrijd van onze club onder leiding van Dick Advocaat. Sparta kwam onverdiend op 0-1. 3 punten hingen even in de lucht, maar 5 minuten voor tijd maakte Twente de 1-1. In de allerlaatste minuut van de blessuretijd ontsnapte Sparta, toen een schot van Twente op de lat uiteen spatte.
De wedstrijd in Enschede begon met een eerbetoon aan de oud-speler en oud-directeur Johan Plageman van Twente. Het stadion ging staan en klapte een minuut en het was mooi om te zien hoe het hele Spartaanse uitvak hieraan meedeed. Hierna volgde het onvermijdelijke You’ll never walk alone, dat Twente zo vakkundig gejat heeft van Liverpool. Eigenlijk altijd een wat pijnlijk moment in Enschede; zo’n club zou toch wel een clublied mogen hebben met een eigen identiteit.
Hierna kon de wedstrijd tussen de 2 laagvliegers beginnen. Er waren veel mensen afgekomen op deze kraker in Enschede, ruim 25.000 man (en vrouw). Natuurlijk, Twente had wat kaarten voor bijna niets weggegeven via amateurverenigingen en er was een actie onder sponsoren, maar dan nog, het was goed druk. En het was niet alleen druk. Twente en Sparta voelden ook de druk. NAC, Willem II en Roda hadden al verloren. De ploeg die zou winnen zou goede zaken doen. De ploeg die zou verliezen zou laatste blijven.
Zeer slecht
Welke ploeg zou het beste met de druk om kunnen gaan? In de eerste helft was dat antwoord wel duidelijk: FC Twente. Sparta bakte er werkelijk helemaal niets van. FC Twente voetbalde in een 5-3-2 opstelling. Sparta zette daar een 4-3-3 opstelling tegenover. Verrassend genoeg moest Ahannach op de bank beginnen. Dos Santos mocht als linksbuiten acteren. Advocaat gokte op de snelheid van Dos Santos, maar daar kon Sparta geen enkele keer gebruik van maken. Dat was deels de schuld van ‘de rest van het team’, maar eerlijk gezegd bakte ook Dos Santos er zelf helemaal niets van. En dat was niet de eerste keer dit seizoen. Hij maakte al een cruciale verdedigingsfout tegen Heerenveen en in diezelfde wedstrijd verprutste hij een goede kans op de gelijkmaker. Tegen Willem II faalde hij oog in oog met de keeper. En in Enschede faalde hij compleet. Maar Dos Santos was niet de enige. Aan de andere kant stond Brogno. De Belg was wel in tegenstelling tot Dos Santos wel af en toe aanspeelbaar, maar de voortzetting was eigenlijk geen enkele keer goed. Deze 2 mannen staken er negatief bovenuit, maar er waren er meer. Friday stond op een eiland. Sanusi stond verdedigend goed, maar kwam in de opbouw handelingssnelheid te kort. Dougall zakte volledig door het ijs. En zo waren er nog een paar mannen die een onvoldoende scoren.
Chabot (1)
Sparta had geluk dat Verbeek maar met 5 man achterin bleef spelen. Als Verbeek na 20 minuten een verdediger doorgeschoven had naar het middenveld, dan was de boel waarschijnlijk niet te houden geweest. Nu wankelde een abominabel slecht Sparta gedurende de hele eerste helft, maar had Twente niet de kracht om door te drukken. Het aantal kansen dat de Tukkers kregen, was beperkt. Opnieuw was Huth een positieve factor bij onze club. Hij kreeg niet heel veel te doen, maar wat hij moest doen, deed hij goed. Hij stond telkens weer op de goede plek, was bij hoge ballen geen onzekere factor en voelde de wedstrijd goed aan door tijd te rekken en Twente uit het ritme te halen. Dat laatst was nodig, want Sparta speelde veruit de slechtste eerste helft sinds Dick Advocaat trainer is.
Er was één veldspeler die boven de rest uit stak. ‘Man of the match’ was (weer) Chabot. Hij begon slecht bij Sparta. Werd daarna genegeerd door Pastoor, maar is inmiddels niet meer weg te denken uit het eerste. Chabot ligt nog tot de zomer van 2021 vast bij onze club en begint zich in sneltreinvaart te ontwikkelen als de speler met de hoogste transferwaarde. Voorlopig kunnen we nog genieten van hem op het veld. Opbouwend blijft het soms wat grof, maar verdedigend: meer dan uitstekend. Hij is inmiddels ook de natuurlijk leider van de verdediging. Mooi moment was toen Chabot Fischer even meedeelde dat hij zijn koppie er bij moest houden, nadat Fischer al vrij snel geel op zak had.
Hands
Twente speelde veel beter dan Sparta. Maar echt grote kansen konden we niet noteren. Jensen was dichtbij de 1-0, maar verder? Een scrimmage hier en daar, een schot van Maher, dat was het wel. De bal rolde nog wel in het strafschopgebied tegen de hand van Chabot aan die op zijn arm steunde. Volgens de regels is dit geen penalty. Aan de andere zijde kwam de bal tegen een arm –die naar uitwaaierde- van een Twente speler. Volgens de regel zou dit wel een penalty moeten zijn. Scheidsrechter Van Boekel gaf hem niet. Het was het enige moment dat Sparta dichtbij een doelpunt kwam.
Meerwaarde Kramer
Advocaat haalde in de rust volkomen terecht Brogno en Dos Santos naar de kant. Met Sparta-debutant Kramer voorin en Floranus achterin, ging Sparta 5-3-2 voetballen. In de tweede minuut na rust kreeg Twente nog wel de grootste kans tot dan toe, maar daarna bleek het 5-3-2 systeem te werken. Hulpeloos zocht Twente in een slakkentempo de aanval op, telkens maar weer 5 man achterin houdend. Sparta zette daar nog minder tegenover, want Sparta bleef voetballend onmachtig, maar verdedigend bleef de ploeg in de tweede helft zeer lang met groot gemak overeind.
Kramer en Friday waren de enige twee aanvallers. Opvallend genoeg liet Kramer zich regelmatig uit de spits zakken. Herkenbaar voor degenen die hem nog uit zijn Volendam tijd kennen. In de eredivisie speelde hij altijd zeer diep (bij Feyenoord en ADO), maar wie graaft in zijn geheugen weet dat Kramer toen hij bij Volendam (tegen Sparta) speelde, ook vaak wat ‘inzakte’. Als Kramer enige ruimte krijgt, dan heeft hij een prima basistechnisch. Hij was aanspeelbaar. Speelde de bal naar de goede kleur, wat deze wedstrijd al heel wat was voor een Sparta-speler, en bracht zo wat rust. Kramer zijn assist op Friday was heerlijk. Friday rondde af. Ok, Twente keeper Drommel zag er niet goed uit, maar wat maakte het uit? In de 62e minuut lag de 1-0 erin!
Chabot (2)
Twente bleef veruit de betere ploeg op het veld, maar was aanvullend machteloos. Het wist nauwelijks druk op de Spartaanse op de ketel te zetten. Verbeek wisselde behoudend en zo kwam een geniepige 0-1 overwinning dichterbij. In de 80e minuut noteerden we een schot van Twente; verder geen gevaar.
Maar in de 84e minuut moest Chabot geblesseerd verlaten. Misschien was het toeval, maar vlak daarna was er opeens wat ruimte in het Spartaanse strafschopgebied. Precies in die ruimte kwam de bal en Twente scoorde de 1-1. De terechte gelijkmaker, maar wel balen natuurlijk. We leken dichtbij de eerste uitoverwinning van 2018.
Vervolgens kreeg Sparta het nog wel even echt lastig. Twente ging opeens vol voor de winst en in de laatste minuut van de blessuretijd spatte een schot van Maher uiteen op de lat. Daarmee had Sparta uiteindelijk toch nog wat geluk.
Een punt ingelopen op Roda, NAC en Willem II, dat is de bescheiden winst van deze zondagmiddag in Enschede. Komende zaterdag gaan we op weg naar Alkmaar, kijken of ‘we’ daar kunnen stunten. Laten we hopen dat Chabot tegen die tijd weer fit is, want in de huidige vorm is hij achterin bijna onmisbaar.